Όταν ήμουν πιτσιρίκα ήθελα να παντρευτώ φαροφύλακα.Να ζούμε μαζί στο φάρο και να ακούμε το κύμα.Ίσως να χουμε και έναν μικρό κήπο.Αργότερα διάβασα το ίδιο σχεδόν στην " Αστραδενή"της Φακίνου.Θα βλέπαμε τα καράβια να περνάνε και θα τους κουνούσαμε το χέρι.Θα φορούσα ένα πλεκτό σάλι και θα είχα μακριά μαλλιά μέχρι τη μέση.Το χειμώνα θα μαγείρευα κρεατόσουπα και χορτόσουπα.Θα πίναμε κουβάδες δυνατό τσάι assam.Θα ακούγαμε ραδιόφωνο,βραχέα,μεσαία.
Πάει το όνειρο.Έχω ένα σπίτι πάνω στη θάλασσα.Είναι όμορφο.Μπλε,λευκό.Ένα κιτς ρολόι -ραπτομηχανή.Το όνειρό μου-τουαλέτα για τα καλλυντικά μου-στη μέση λαβομάνος από πορσελάνη-δώρο της μάνας μου,από τα σπάνια δώρα που μου έχει κάνει.
Καθαρίζω τα συρτάρια και το γραφείο μου.Δεν μπορώ να δουλέψω με γραφείο άνω κάτω.
Τα συρτάρια μου είναι γεμάτα νεσεσέρ από περιοδικά.Θα τα δώσω σε φίλες.Περιττά πράγματα,όχι πια.Ένα τετράδιο και ένα μολύβι.Κάρτες που μου έστειλαν.'Ενα κερί.
Είναι ωραίο να αγαπάς αυτά που έχεις.Να γεύεσαι κάθε μπουκιά του φρέσκου ψωμιού.
Το αλατισμένο αεράκι.
Καθαρίζω με το βετέξ.¨Αλλοι τα ηρεμιστικά τους,εγώ το βετέξ μου"που έγραφε και η Κάραλη.
Βιβλιοθήκη.Αναμνήσεις από το σπίτι των νεκρών,Πόλεμος και Ειρήνη,Μακρυγιάννης.Πιο πέρα,Μπουκόφσκι,Αγκάθα Κρίσιτι,Πατρίσια Χάισμιθ.Παραπέρα,Χειμωνάς,ποίηση Ζεν,παιδικά του Τριβιζά.Άλλα ευκολόπεπτα για τα κατατονικά μεσημέρια.Ελευθερίου,ο Καιρός των Χρυσανθέμων.Το Μονόγραμμα.Μπερδεμένα ράφια,μπερδεμένη ζωή...