Σηκώνομαι το πρωί,λούζομαι,σαμπουάν με μέντα και δεντρολίβανο,σπάει το κοκκαλάκι των μαλλιών μου,με ενοχλούν όλη τη μέρα,έχουν φτάσει κάτω απ' τους ώμους,δεν το είχα προσέξει.Τα πιάνω με ένα λαστιχάκι των πακέτων..Πάντα στα προβλήματα υπάρχουν λύσεις.Οδηγώ μέχρι το λιμάνι,παίρνω εφημερίδες,να στείλω κάρτες;Δεν θα στείλω κάρτες.
Μου λείπουν οι κάρτες και τα γράμματα..Μια μέρα θα βάλω όλες μου τις κάρτες σε άλμπουμ,μια μέρα μια μέρα...΄
Βάφω τα νύχια μου,τρώω παραδοσιακά κουλουράκια-ληστεία,6 ευρώ και ούτε ένα κιλό δεν είναι.Η Ανάσταση θα γίνει στις 11.Θα αλλάξω παντελόνι απλά-θα πάω στην εκκλησία με Ugg μπότες,όλα μου τα άλλα παπούτσια είναι στην Αθήνα,ή είναι πολύ καλοκαιρινά.
Ανάσταση σε πόλεις και χωριά..θα τρεκλίζουν αύριο από την Αγία Μέθη.
Εσύ δεν θα με φιλήσεις,δεν πειράζει...έμαθα να μην με πειράζει.
Κάπνισε ένα τσιγάρο..σε βλέπω να κρατάς το κεφάλι στα χέρια σου.Αλλά μπορεί και όχι.
Μπορεί και να στενοχωρηθώ αν πεθάνεις,αλλά μπορεί και όχι.
2 comments:
καλο,αλλα η τελευταια γραμμη ,μου τα χαλασε.Νομιζω οτι ο θανατος ειναι πανω απο οτι μας χωριζει.
ego se katalavaino apolita
Post a Comment