Μα ούτε σε ένα παραμύθι δε χωράω

Λόγο για να αντέχω έλεγε.Δώστε μου ένα λόγο για να αντέχω.Να θέλω να ανοίξω τα παράθυρα το πρωί.Υπήρχε μόνο ένας δηλαδή αλλά δεν είχε σημασία,μια Αρμένισσα που είχε το ψιλικατζίδικο στη γωνία της έλεγε τον καφέ κάθε πρωί,της πήγαινε το φλυτζάνι με τον μέτριο ελληνικό και της το έλεγε με αντάλλαγμα χόρτα που έκοβε συχνά όταν πήγαιναν στο χωριό του άντρα της. Το αναθεματισμένο το χωριό που ούτε το όνομά του δεν ενδιαφερόταν να μάθει.Αλλά εκείνος επέμενε να πηγαίνουν κάθε Κυριακή,γονείς δεν είχαν,τίποτα δεν είχαν,μα κάθε Κυριακή εκεί,μπάστακες,να κάθεται εκείνος στο καφενείο και εκείνη να μαζεύει τα χόρτα στους αγρούς σαν αφιονισμένη.Λες και δεν είχε καφενεία στην Αθήνα.Γεμάτος ο τόπος και ούτε που τα έτρωγαν τα χόρτα.
Καλή ήταν η γρια η Αρμένισσα,αγόραζε βότκα απ το ψιλικατζίδικο,τα μπουκαλάκια τα μικρά,τα έβαζε στο συρτάρι με τα εσώρουχά της,έπινε ένα μικρό ποτήρι πριν πάει για ύπνο μαζί με δυο ταβοράκια,τη ρώταγε αυτός τι πίνει,νερό έλεγε,διψάω,μα είχε είδη κοιμηθεί εκείνος,σιγά που τον ένοιαζε.
Τον απατούσε συχνά.Με διάφορους.Δεν είχε σημασία.Ούτε εκείνων το όνομα θυμόταν.Ούτε που της άρεσε.Ήταν σα να πηγαίνεις στην τουαλέτα,κάπως έτσι.Μα ετοιμαζόταν,φόραγε την κολώνια που της έστελνε η κουμπαρα της από την Αμερική,Ταμπού λεγόταν, με μια μαύρη ετικέτα πάνω,αυτά.Έλουζε καλά και τα μαλλιά της,αυτά.
Το μόνο που της άρεσε ήταν να τους διώχνει.'Εχω να ξυπνήσω νωρίς.Σαν τα έργα τα αμερικάνικα.Έτσι έλεγαν στα έργα τα αμερικάνικα.Και έφευγαν.Καλά ξεκουμπίδια,ο άντρας της αργούσε να γυρίσει απ'το μαγαζί,επιπλάδικο,δουλειά δεν είχαν κι όλο γκρίνιαζε.
Αν ήθελα γκρίνια θα μενα με τη μάνα μου ήθελε να του πει.Μα δεν το λεγε.
Δεν ήθελε και παιδιά αυτός,σκοτούρες έλεγε,μεγαλώσαμε κιόλας,καλά δεν περνάμε οι δυο μας;
Πως,τόσα χρόνια ούτε ένα θέατρο δε με πήγες,παλιά είχε και το θέατρο της Δευτέρας,πάει κι αυτό,καμιά φορά τα έπαιζε στο ραδιόφωνο,μια ζωή με το ραδιόφωνο παρέα να ακούει τι ραδιόφωνο,ένα τρανζίστορ στην κουζίνα είχε,με μπαταρία,καλά ήταν,το έπαιρνε παντού,μα της άρεσε το θέατρο,ήθελε να πηγαίνει στο θέατρο,να αγοράζει και πρόγραμμα και να πίνει κάτι στο διάλειμμα και να ακούει,πρώτο,δεύτερο,τρίτο κουδούνι.
Το βράδυ που ήρθε εκείνος,εκείνος,μαλλιά κάπως ανάκατα,ξανθωπά,μάτια σαν όλων,τίποτα ιδιαίτερο,μα ήταν ψηλός,πολύ ψηλός,λίγο άγαρμπος μα όμορφος με έναν τρόπο κάπως,είμαι άνεργος ηθοποιός,και ανέβηκε πάνω της και ένιωσε εκείνο το βάρος,και μετά τραντάχτηκε ολόκληρη και είχε χρόνια να το πάθει αυτό,τράνταγμα,ξεκινούσε από κάτω και έφτανε μέχρι τις ρίζες των μαλλιών,και εκείνος έβαλε το πρόσωπό του στο λαιμό της για λίγο,και εκείνη του φίλησε τις άκρες των δαχτύλων,χωρίς καν να το καταλάβει,και έφυγε έκείνος,έχω,λέει παράσταση σε μια αποθήκη του κερατά που παλιά ήταν χασάπικο και ακόμα ωμό κρέας μυρίζει γαμώ το κέρατό μου,γαμώ.
Στο μπάνιο όταν πηγε τα μάγουλά της ήταν ροζ χωρίς τη βότκα,κάθισε στη λεκάνη της τουαλέτας και ήξερε.
Σε εννιά μήνες θα ερχόταν το παιδί της.Το πε και την επόμενη μέρα η Αρμένισσα στο φλυτζάνι.