Εφημερίδες και τραπεζομάντιλα

Στις εφημερίδες διαβάζω τα ψιλά.Τα ψιλά στις στήλες.Τα πιο ωραία νέα εκεί βρίσκονται.
Διαβάζω κηδείες γάμους και μνημόσυνα για να βρω ονόματα παράξενα και ξεχασμένους γνωστούς,ηλικίες νεκρών.Μια φίλη πηγαίνει στα νεκροταφεία συχνά έτσι.Όποια να ναι.Σε όποια πόλη σε όποιο χωριό.Ευρώπη Αμερική Ασία και νεκροταφεία.
Η μητέρα της αποτεφρώθηκε όταν ήταν 16 χρονών.Οι στάχτες σκορπίστηκαν σε ένα κάστρο και την ώρα εκείνη ένα ζευγάρι παντρευόταν.Η ζωή συνεχίζεται μου είπε-αυτό κατάλαβα.Δεν ήταν κακός οιωνός.Ας έχουν την ευλογία της.
Γάτα υιοθέτησε κλωσσοπουλάκια.Σκότωσε τη μάνα τους-από ενοχές;ποιος ξέρει-πήρε τα μικρά υπό την προστασία της.Και αλοίμονο σε όποιον τολμήσει να τα πειράξει τα πουλάκια.Τα κρατάει στο στόμα απ'το λαιμό σα νεογέννητα,τυφλά γατάκια.Η φύση λειτουργεί παράξενα.
Καμιά φορά και αντίστροφα.
Διαβάζω το σαν σήμερα.Κάθε μέρα,πρώτο πρώτο.Δυνατά κιόλας.Το παρελθόν τραβάει σαν δίνη.Χαμογελάει κιόλας," έλα να πάμε μια βόλτα" και κλείνει το μάτι.'Δεν παίρνω μόνο,δίνω κιόλας,σου λέει".
Στο Χαλάνδρι κοιτάω κόκκινα πέδιλα.Κατακόκκινα,και κόκκινη και η μουσική των πλανοδίων που φαντάζομαι να ακούω.Μαντολίνα.
Να βρέχει και να παίζουν ακορντεόν στους δρόμους στα παραθαλάσσια θέρετρα στην Κορνουάλλη και το Ντόρσετ και το Ντέβονσιρ.Δεν την είδα αυτή την παράξενη ομορφιά.
Δεν είδα ακόμα τον Ατλαντικό.Όχι ακόμα.
Αγοράζω ένα πράσινο φουστάνι.Καρώ χοντρό βαμβάκι,σαν τραπεζομάντιλο.
"You look fantastic in green" λέει η πωλήτρια."What lovely eyes you have."
Θα μπω σε μια καρτ ποστάλ και θα βγαίνω όποτε μου καπνίσει.Σαν σε πορτραίτο.
Θα βλέπω τα πάντα.Καμιά φορά θα με βλέπουν κι εμένα τα παιδιά στην κάρτα και θα νομίζουν πως έπαιξε ένα τρυκ το φως.