Αυτή η ραχοκοκκαλιά του μπάσου μου προκαλεί ανατριχίλες.
Κάτι κάρτες από το Μόναχο και το Βερολίνο.Στυλό διαρκείας-μα εμένα με πένα μου άρεσε να γράφω.
Μα με πληγώνει αυτός ο ήλιος-με τυφλώνει...dentelle blanche et rouge...
Το κρεβάτι μου είναι βαρκούλα στα κύματα.Πλέει πότε ομαλά και πότε ανώμαλα σε ουρανούς και βάθη.Νομίζω πως τέτοιες ώρες κανένας δε με σκέφτεται.
Μα τι λέτε;Κάτι μεταφυσικό;Ας γελάσω.Εγώ είμαι γήινη.Απελπιστικά με τραβάει το χώμα.
Είπα στο μικρό βοριά να έρθει για επίσκεψη.θα τον φιλοξενήσω στην καλή μου κάμαρα με τα κοφτά σεντόνια και τα βράδια θα τον νανουρίζω για να μη φοβάται.
Και το πρωί θα έχει εξατμιστεί.
No comments:
Post a Comment