Όλα τα πρωινά δεν υπάρχεις.Ούτε στα έργα των δρόμων ούτε στην καφετιέρα που κοχλάζει ούτε στους σκελετούς στις λίμνες.
Δεν υπάρχεις όταν βράδια στριφογυρναω στα πεζοδρόμια στροβιλίζοντας σα δερβίσης σε ατέρμονα βαλς με nuit de noel και τριγύρω πέφτει χιόνι.
Αν κάποιος έφτιαχνε το χιόνι άρωμα θα έβαζε μέσα και την αχνισμένη ανάσα μου.
Δεν υπάρχεις όταν ο Χάρος έρχεται για τη σωτηρία μου στις τεράστιες λίμνες των αδιέξοδων,
μου προσφέρει την τεράστια μωβ μπέρτα του και πάνω σε μια γόνδολα με εκείνον γονδολιερη,
πιάνομαι και ο ένας πίσω απ'τον άλλον,πάμε να βρούμε τα νερά τα πάντα καθαρά.
2 comments:
Δεν υπάρχεις για τον κόσμο...αλλα υπάρχεις για μένα...μελαγχόλησα τώρα..='(!
μη μελαγχολείς-δεν το έγραψα για αυτό!
Post a Comment