Ήταν η γυναίκα μύθος.Η μεγαλύτερη σταρ που υπήρξε,που ήθελε διακαώς να μείνει μόνη,μόνη,που δεν είπε "i vant to be alone" αλλά "I vant to be left alone"με τη βαριά σουηδική της προφορά,που έκανε ένα δημοσιογράφο να περιμένει 15 χρόνια να περιμένει έξω από το σπίτι της για μια συνέντευξη,που το μυστηριώδες βλέμμα της ήταν υψηλή μυωπία,λίγο θολό,μα τι ειρωνία.
Και ήταν χειμώνας στη Σουηδία και είναι χειμώνας στην Ευρώπη και το κρύο δεν αστειεύεται και οι άνθρωποι γύρω μου παντρεύονται,κάνουν παιδιά,τρώνε,δουλεύουν,και στο τέλος πεθαίνουν.Τα μάτια μου κουράζονται εύκολα,λίγοι στο δρόμο,Παρασκευή και όλοι ονειρεύονται την ξεκούραση,αγορές και δώρα,λαμπιόνια και χαρτί περιτυλίγματος,αρώματα και βιβλία και μπουκάλια από ποτά που θα μείνουν στην κάβα χωρίς να τα πιει κανείς,Φρανκ Σινάτρα και Ντόρις Ντέι στα μεγάφωνα των πολυκαταστημάτων,και ήταν έτσι και θα είναι έτσι και ακόμη μέχρι τώρα κανείς δεν έχει καταλάβει γιατί η Γκάρμπο ήθελε τόσο,μα τόσο πολύ να την αφήσουν μόνη.
4 comments:
ναι.
τετάρτη γυρνάω στο σπίτι μου
δεν περναν οι ωρες
....
και συνεχιζω...
δεν σταματω να σε διαβαζω και να σε ''διαβαζω''...
...
και μεσα απο εσενα μαθαινω εμενα...με βλεπω εκει μεσα που ειμαι κλεισμενος...
..
οχι δεν με 'κλείσαν αλλοι εκει...κανεναν δεν κλεινουν αλλοι εκει...
...
την καλησπερα μου απο τη χιο :)
Αρετή,ναι,ήταν μύθος από τότε που ζούσε.
Violila,ούτε εδώ.
Μάνο,σε ευχαριστώ που διαβάζεις.
Post a Comment