Heddy Lamarr

Ούτε ξέρω γιατί μου ήρθε το όνομά της ή το πρόσωπό της.Ξεχάστηκε.Τα μαύρα της μαλλιά έλιωσαν στο έδαφος,ήρθε το αεράκι και την πήρε.Και τα έργα της.Έλιωσε το αιλάινερ στα βλέφαρα και οι ψεύτικες βλεφαρίδες.
Γύρω ο κόσμος στροβιλίζεται.Άνδρες ου καλλωπίζονται και ακκίζονται,ξαναδιαβάζω το Τρίτο Στεφάνι,μαμά,δε μπορούσες να δεχτείς πως έτσι είμαστε εμείς οι γυναίκες,ε;
με χαρτομάντιλα στο χέρι,φλέγμα,Ντεμπισσύ τα πρωινά,ψεύτικες εικόνες ενός ψεύτικου λαιφσταιλ που σαρώνει,δε θέλω να γίνω έτσι,σε παρακαλώ ας μη γίνω έτσι,οι βαριές βελούδινες κουρτίνες του θεάτρου,κάτι βελούδινες φούστες στο ντουλάπι,λίστες για ψώνια και καφές φουντούκι που δεν μπορώ να καταλάβω τη γεύση.
Ο Τάκης Χορν Άμλετ με το κρανίο,η μητέρα μου πίνει εσπρέσσο με τον Αλέξη Σολωμό,η γιαγιά μου κάνει τα μαλλια μου πλεξούδα και τη στερεώνει σα στέκα πάνω στο μέτωπο,έβαψα ξανά τα νύχια μου,σοκολάτα με άρωμα βερύκοκο Βελγίου,Χάνσελ και Γκρέτελ η ψυχή μου,πόσο λαχτάρησα να ξενυχτήσουμε όπως κάναμε παλιά οι δυο μας και να βρεθώ στη Βαρβάκειο με την τιράντα πεσμένη και ένα διπλό εσπρέσσο στο χέρι,γεμάτη παραισθήσεις και ρίγη μετά το ξενύχτι και να σε βλέπω να φεύγεις και να μη μου λες αν θα γυρίσεις ή όχι.