θα ήθελα να είμαι η κοπέλα που βγαίνει από το ντους,φρέσκια από τους υδρατμούς,με καθαρό δέρμα και νοτισμένες βλεφαρίδες,οι μπροστινές τούφες των μαλλιών μου κολλημένες στο μέτωπο,το μπάνιο να μοσχομυρίζει σαπούνι Ivory,poster girl για την αθωότητα και την αγνότητα,αντί για αυτό βαρέθηκα να βλέπω γκρίζο δέρμα και σπασμένα νύχια και μαύρους κύκλους,το παλιό μου μπουρνούζι να θέλει επειγόντως πλύσιμο,το μπάνιο κρύο και τα μάτια,δακρυσμένα.Ξοδεύομαι και ξοδεύεσαι λοιπόν,καμιά πούδρα δεν κρύβει τις κοκκινίλες μου από το κλάμα,ακούω ξανά και ξανά Νίκο Γκάτσο και θέλω να το μοιραστώ,να το μοιραστώ,αλλά είναι τόσο μεγάλο μέσα μου που δεν μπορώ.Νιώθω τόσο εύθραυστη σαν το κουνελάκι της φωτογραφίας και εσύ δεν είσαι εδώ να με κρατήσεις.
Βλέπω στον ύπνο μου χιόνι,χιόνι παντού και έλατα σε βουνοκορφές και σε ψάχνω,τα μάτια μου βαμμένα με πράσινες και γαλάζιες μπογιές σύρριζα στο βλέφαρο,θέλω να βγάλω τα ρούχα μου μπροστά σου και να με δεις,να με δεις πραγματικά όπως είμαι με τις ανατριχίλες μου και τα μουτζουρωμένα μου δάχτυλα.
μα καταλήγω σε κλειστοφοβικά υπόγεια και εσύ δε μπορείς να με σώσεις.
No comments:
Post a Comment