Ακούω ξανά Elvis Costello και Pulp,με τσιμπάει το πλεκτό μου φόρεμα,στο λαιμό και στον ώμο άγριο μαλλί,nights in suburbia,πόσο βρώμικοι και ηδινοβλεψίες γίναμε ως έθνος,ο δυνατός ήλιος είναι ικανός να με κάνει φονιά,Τενεση Γουίλιαμς στη σκηνή,βασιζόμουν πάντα στην καλωσύνη των ξένων.
Στο έργο baby doll η ηρωίδα κοιμάται συνέχεια και βυζαίνει τον αντίχειρά της, σε μια κούνια.
Σε ένα Παρασκήνιο βλέπω τα γυρίσματα της Μαγικής Πόλης,1948;1949;Νεορεαλισμός και προάστια,ασύμφορες έννοιες.
Oh dear,η σκέψη μου σκόρπια,παίρνεις τηλεφωνο όταν δεν περιμένω,χάνω την αίσθηση του χρόνου σε αγορές,μοιάζω μεθυσμένη εντελώς νηφάλια και στο δρόμο με κοιτάζουν παράξενα.
Μπορεί και να 'ναι ιδέα μου,μα δεν είναι εντελώς παράδοξο,διαβάζω εντελώς ακατάλληλα βιβλία για εθισμούς και ψυχώσεις,είμαι υγιής επειδή θέλω να είμαι υγιής,τα μάτια μου βαραίνουν εκεί,στις απογευματινές ώρες,ανοίγουν στις πέντε το πρωί,γράφω κακή ποίηση σε ένα σημειωματάριο.
και ο ήλιος μπορεί να με κάνει φονιά.
4 comments:
Λοιπον που λες, ειναι της μοδας τα βιβλια για εθισμους και ψυχωσεις.
δανείστηκα την αννα ο ,και τις 5 ψυχαναλύσεις μέσα και της ντόρας.Ενα απο αυτά τα έχασα από την τσάντα μου..ελπίζω να το βρω..μιας και μιλατε επι τούτου..θέλω να ζήσω..γενικά
Είναι;Εγώ διαβάζω κάποια που είχα από χρόνια,Prozac Nation και τον Γυάλινο Κώδωνα της Πλαθ.
Violila,ναι,κι εγώ.
ποιανου ειναι το prozac nation?
Post a Comment