Saturday, January 12, 2008

Mrs X




Κι όταν φύγω
δε θα ξαναπάμε στους ναούς στο Κυότο
δε θα ξανασιδερώσω τους γιακάδες από τα πουκάμισά μου
δε θα μυρίζει το άρωμά μου στις κουβέρτες
μια βελόνα θα τρυπάει το πέλμα μου
να χύνεται το αίμα στους αγρούς να ποτίζονται τα στάχια
δε θα γκρινιάζεις για τα έξοδά μου
δε θα τρέμουν τα χέρια μου να χύνω το τσάι από το φλυτζάνι
δε θα έρχομαι στο κρεβάτι τρέμοντας
δε θα με βρίσκεις άυπνη στην κουζίνα με το ραδιόφωνο ανοιχτό ξημερώματα
δε θα σκοντάφτεις στα παπούτσια μου στην κρεβατοκάμαρα
θα καθαρίζεις μόνος σου το μπαλκόνι
θα μπερδεύεσαι στα ράφια του σούπερ μάρκετ
θα πετάξεις όλες μου τις φωτογραφίες
όλα μου τα κραγιόν όλα τα διαφορετικά τσάγια
δε θα μου πάρεις ποτέ ορχιδέες ούτε μύρτιλλα
τα πρωινά θα μένω σιωπηλή στο τζάμι
εδώ,εκεί,στον ουρανό,στο γρασίδι,στο χωμα το υγρό
στα βότσαλα της θάλασσας.

4 comments:

island said...

Υπέροχες εικόνες αγαπητή.Και συνυφασμένες με τα δικά μου θέλω...Να είμαι στο χώμα το υγρό και στα βότσαλα της θάλασσας.Αλλά όχι όταν θα φύγω....όταν θα είμαι εδώ...

Καλώς σε βρήκα

violila said...

να τίποτα ένα για
αδιάντροπη ας έρθει η χαρά

violila said...

πουθενά
καθώς οι άλλοι βρίσκουν άλλα
μέρη να επισκεφτούν
άλλα να πουν
ο ένας στον άλλο,
για ν' αξιοποιήσουν
τον χρόνο τους

εγώ
καίγομαι στην κόλαση
κάπου βορείως του Μεξικού.
λουλούδια δεν φυτρώνουν εδώ.

δεν είμαι σαν τους άλλους'
οι άλλοι είναι σαν τους άλλους.

μοιάζουν όλοι: πλησιάζουν
ο ένας τον άλλο
συναθροίζονται
στριμώχνονται
είναι εύθυμοι
κι είναι συνάμα ευχαριστημένοι
ενώ εγώ
καίγομαι στην κόλαση.

η καρδιά μου είναι χιλίων ετών.

δεν είμαι σαν τους άλλους.

εγώ θα πέθαινα εκεί που κάνουν τα πικνίκ τους
θα πήγαινα από ασφυξία κάτω από τις σημαίες τους
τα τραγούδια τους με πλήττουν άγρια
οι στρατιώτες τους δεν με συμπαθούν
το χιούμορ τους με πληγώνει
το ενδιαφέρον τους είναι δολοφονικό.
δεν είμαι σαν τους άλλους
καίγομαι
στην κόλαση.

στην κόλαση
του εαυτού μου.
τσαρλσ μπουκοφσκι

Unknown said...

island,καλωσήρθες
violila υπέροχο ποίημα ευχαριστώ