Σήμερα βγήκα από το σπίτιμετά από μέρες.Ντύθηκα (μπεζ πουλόβερ από το dance,κατάστημα με ρούχα χορού στη Δημοκρίτου)ροζ σουέντ φούστα από αμερικάνικη αγορά.Πήγα στο κατάστημα-μαγικό κουτί.Le strenghe son tornate.Οι μάγισσες ξαναγυρίζουν.Άλλαζα πίσω από το παραβάν παραμυθένια ρούχα και κοσμήματα,αυθεντικά Courreges,φορέματα πλεκτά βελονάκι.Αποφάσισα σε ένα Lanvin του εξήντα σεμιζιέ λευκό με λεπτομέρειες μπροντερί ανγκλαίζ, με φούξια ζώνη.Και ένα κολιέ με κερασάκια.Κατακόκκινα..'Οταν πηγαίνω στο μαγαζί αυτό νιώθω σαν την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων.Κομπινεζόν του προηγούμενου αιώνα,λίγα κομμάτια Chanel, δαντελωτά πουκάμισα,γιαπωνέζικα κιμονό.
Πίνοντας καφέ λίγο αργότερα,στην Αthens Voice,βλέπω συνέντευξη του Ντίνου Χριστιανόπουλου και λίγο παρακάτω ή παραπάνω,άρθρο του Θάνου Αλεξανδρή για τη Φλέρυ Νταντωνάκη..Η Φλερυ Νταντωνάκη ήταν ίσως,η σπουδαιότερη φωνή της Ελλάδας.
Τραγούδησε στο σπουδαιότερο δίσκο της Ελλάδας,το Μεγάλο Ερωτικό του Χατζιδάκη.
Δεν το ήξερε πως ήταν σπουδαία.Πέθανε χτυπημένη από τον καρκίνο ξεχασμένη πια από όλους,η είδηση πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων..
Διαβάστε το άρθρο αυτό.Ακούστε τη Φλέρυ με σβηστά τα φώτα να τραγουδάει την τρελή του Φεγγαριού.Σαν αγία και τρελή μαζί,να σας τείνει το χέρι στην Αθανασία της μεγαλειότητας.
Και το πιο σπουδαίο,της σεμνότητας.Μακριά απ τα φώτα και το διαζύγιο Φουστάνου-Νατάσας,την dominatrix Τατιάνα Στεφανίδου,τις γκόμενες-βίζιτες που τουλάχιστον έχουν ένα σκοπό,να τραβάνε μαλακία οι φαντάροι(και δεν το λέω καθόλου ειρωνικά)την ειρωνία,την ξινίλα,τους αμοράλ γαμίκουλες,τη γκρίνια,το αδηφάγο βλέμμα.
Αφήστε την σαν τη νονά της Σταχτοπούτας,να σας αγγίξει όχι με το μαγικό ραβδάκι της,αλλά με τη φωνή της.Το βράδυ θα έρθει να σας σκεπάσει και να ρίξει στα όνειρά σας πέταλα από κρινάκια και χρυσόσκονη από τα άστρα...