Τα όνειρά μου έχουν αρχίσει να μετατρέπονται ξανά σε εφιάλτες.
Μια έγκυος γυναίκα βγάζει από τους πόρους της κοιλιάς της πύον,πηχτό και γλοιώδες.
πεταμένες φλούδες από πορτοκάλι.Και άλλα πολλά.
Η ζέστη με εξαντλεί.Το δέρμα μου πάλι χλώμιασε.Τα μάτια-σαν πιατάκια του καφέ.Βάζω ρουζ και φαίνομαι σαν γελωτοποιός,λέω "Χριστέ μου" και το αφαιρώ,καλύτερα χλωμή και φυσική παρά γελοία φτιασιδωμένη.
Ιδρώτας.Οι Αθηναίοι πίνουν ούζα και τρώνε άπληστα.
Δεν κατεβαίνει κάτω τίποτα.Μια μέγγενη πιέζει το κεφάλι μου αδυσώπητα.
μακάρι να με παρηγορούσε το αλκοόλ αλλά με κάνει χειρότερα.
η μόνη σωτηρία είναι μέσα στο νερό.Γύρω μου μαζεύονται διάφορα μικροσκοπικά ψάρια.
Γητεύτρια ψαριών λέω μέσα μου και ξαναγελάω.Είναι γκρίζα.Και αεικίνητα.
Ψάρια-λαχτάρα, κατά τις δισιδαιμονικές ερμηνείες των ονείρων.
Το φόρεμά μου πιέζει το στήθος.Δύσπνοια.Ξεκουμπώνω δυο τρία κουμπιά.Τίποτα.
Κουνούπια.Οι πελάτες αφήνουν μισολιωμένα σαπούνια στο μπάνιο τους,ξυραφάκια,μισά μπουκάλια από αντιηλιακά.Γάλα που έχει ξινίσει στο ψυγείο.Θυμώνω.Μετά μου περνάει.
Σιγά μη μπορείς να αλλάξεις τους ανθρώπους.Του Αυγούστου είναι οι χειρότεροι.
Κυκλοφορούν οι άντρες ιδρωμένοι με γυμνό το πάνω μέρος του σώματός τους.Αφήνουν βρώμικες πετσέτες και σεντόνια γεμάτα άμμο.Δε βαριέσαι.
Υπάρχουν και ορισμένα καλά.Η βεράντα μου.Η πανακόττα ενός εστιατορίου απέναντι.Οι πίνακες του Χόππερ.Καμιά κάρτα που λαμβάνω που και που.
Δεν άλλάζουν οι άνθρωποι.Και στο κάτω κάτω,γιατί να αλλάξουν;Θα ήταν ανιαρό.Τουλάχιστον.