Αύγουστος λοιπόν.Οικογενειακές διακοπές.Σιχαίνομαι το καρπούζι.Πάντα το σιχαινόμουν.
The rise and rise of the bad girl. Νομίζω πως σιχαίνομαι και τις οικογενειακές διακοπές αν και δεν έχω πάει ποτέ.
Ο πελάτης ίσως να χει πάντα δίκιο αλλά εγώ δεν θα υπηρετήσω.
Τηλεόραση."Το παιδί μου κλαίει για το σπίτι και τα παιχνίδια του.".Λίβανο βέβαια.
Την έκλεισα.Δεν υπάρχει πιο τραγικό πράγμα από ένα παιδάκι που κλαίει.
Σταματήστε εσείς οι ψευτοαριστεροί δήθεν να ρητορεύετε.Μερικοί βαρέθηκαν να σας ακούνε.
Και μην νομίζετε πως έχετε πάντα δίκιο.Και παραδεχτείτε το όταν έχετε άδικο.
Μάθετε-επιτέλους την ταπεινότητα.Με κουράσατε.Όλοι σας.
Με τα λόγια χτίζω ανώγια και κατώγια λέει η παροιμία.Δείτε πιο πέρα από τη συναχωμένη μύτη σας.
Και μην βάζετε ανθρώπους σε κατηγορίες.
Καλά μπάνια μέσα στους φραγμένους και ιδρωμένους πόρους σας που καλύπτετε με κολώνια και ρούχα που ζέχνουν μαλακτικό ρούχων.
Βγάλτε επιτέλους το σκασμό.Δεν κουράσατε ήδη τον εαυτό σας;
3 comments:
Το ερώτημα είναι γιατί "σιωπούν οι ποιητές"... Έχεις όμως δίκιο. Για την παράνοια είναι άστοχο να μιλάς αν δεν μπορείς να "ουρλιάξεις". Η πλάκα πάντως είναι ότι οι περισσότεροι είτε μασούν και μιλούν παράλληλα, είτε παραμιλούν κοιμώμενοι τον ύπνο του δικαίου...
αυτό ακριβώς ήθελα να πω στο ποστ.Εν βρασμώ ψυχής(χα!) τα εξέφρασα ανάλογα..
Γιατί παιδάκι μου δεν ειδοποιείς στο bloghood οτι έβγαλες ποστ; Μας σνομπάρεις; Πως θα ξέρουμε πότε να περάσουμε; Ε;
Υ.Γ.: Αν εξαιρέσεις το καρπούζι (μέχρι στον ύπνο μου το έβλεπα χειμωνιάτικα -όταν ήμουν πιτσιρικάς) κατά τα άλλα έχεις τα δίκια σου.
Post a Comment