Διαβάζω το καινούριο βιβλίο της Τζάκι Κόλλινς.Χαιδεύω το Σιαμέζο γάτο μιας πελάτισσας,βάζω μάσκες καθαρισμού στο μπάνιο.Βυθίζω τα πονεμένα μέλη μου στη μπανιέρα.Τρίβομαι με ένα φυσικό σφουγγάρι-καμιά σχέση η υφή με τα συνθετικά.Το βουτάω στο κρύο νερό και το στίβω πάνω μου-συνέρχομαι.Όλα θα πάνε καλά-μάλλον.
Ανοιγοκλείνω τα ντουλάπια της κουζίνας.Χωρίς σκοπό,έτσι.
Ησουν πολύ όμορφη κάποτε-μια παλιά φίλη της οικογένειας.
Τώρα;Τώρα;Πέστε μου,τι είμαι τώρα;
Ζεσταίνομαι-νοτιάς.Ασημένια θάλασσα.
Κλειδώνομαι στο μπάνιο.Μαμά;Η μαμά μου δεν είναι εδώ.Που είναι η μαμά μου;
Ξυπνάω.Όνειρο.Εδώ είναι η μαμά σου Τσέρυ.Αναστεναγμός.Είναι αργά.
Πρωί.¨Αλλη μια μέρα-σταθερές αναπνοές,εισπνοή εκπνοή.
Νυστάζω ακόμα.Καφές.Συνεχίζω το βιβλίο.Είναι καλό.
Η ώρα πέρασε.Πάω για δουλειά,κλείνω την πόρτα,άλλη μια μέρα.
Και θα τη νικήσω.Και αυτή.