Hotel Room

Να πάω σε ένα ξενοδοχείο σε μια πόλη της επαρχίας-και να ναι το φως της μέρας κάπως έτσι,καθαρό και κρύο.

Απόγευμα φθινοπώρου,με μια δόση αμφιβολίας.

να βγάλω τα ρούχα μου και να κοιταχτώ στον παλιό καθρέφτη του μπάνιου με τις σταγόνες από τους προηγούμενους ενοίκους.

Να ξαπλώσω στα σεντόνια αφηρημένη και να γυρίζω το ίδιο αφηρημένα τα κουμπιά του ραδιοφώνου στο παλιό κομοδίνο.Ειδήσεις,κλασική μουσική,ένας σταθμός στα βραχέα.

Μια φθαρμένη μοκέτα,ένα σπασμένο πλακάκι,το τηλέφωνο του ντους να κρέμεται σα νεκρό φίδι και να ακούγεται μόνο η ανάσα μου.

Στο ψυγειάκι ένα μπουκάλι νερό,μια ασπριρίνη για τον πονοκέφαλο στην τσέπη,το νυχτικό διπλωμένο πάνω στο μαξιλάρι κάτω από το φως της λάμπας του κομοδίνου,ροζ φανέλα,μια μπεζ κουβέρτα,ο τοίχος το ίδιο μπεζ,να πλύνω δυο ρούχα και να τα βάλω να στεγνώσουν πάνω στο καλοριφέρ,η πόλη κάπου μακριά να ετοιμάζεται για ύπνο,όχι,δεν υπάρχει τηκεόραση,πόσο θα ήθελα ένα τσάι,βαρύ με πολύ λεμόνι,καλώ το ρουμ σέρβις,έρχεται αμέσως,στη θέση της η ζαχαριέρα,η γαλατιέρα,σιχαίνομαι το Λίπτον μα δεν υπάρχει άλλη λύση,όσο περιμένω να κρυώσει λίγο πάω στο μπάνιο,λούζομαι και τρίβομαι με τα δείγματα σαπουνιών που όλα μυρίζουν το ίδιο,νερό,πολύ νερό,άλλή μια ασπιρίνη με το τσάι,δεν περνάει ο πονοκέφαλος,πόσο μου έλειψες,πόσο,περιμένω να έρθεις,κάποια μέρα δε μπορεί,θα έρθεις.