Swimming pool

Μου αρέσουν οι πίσίνες-είναι κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί,παρόλο που μεγάλωσα δίπλα στη θάλασσα,μου αρέσει να κολυμπάω σε πισίνα,η μυρωδιά του χλωριωμένου νερού,ο κήπος γύρω γύρω,το γρασίδι που ξεραίνεται σε μερικά σημεία,το φλερτ το διστακτικό στις ξαπλώστρες και να κάθομαι στα σκαλιά παίζοντας με τις ηλιακτίδες του ήλιου μέσα στο νερό και τα γαλάζια πλακάκια.

Μου αρέσουν οι πισίνες των ξενοδοχείων φθινόπωρο που δεν υπάρχει κανένας,ίσως κανένας πελάτης ή τα μέλη του Πεντελικού που πίνουν καφέ στον κήπο,διαβάζουν εφημερίδα,ίσως την Εστία,ίσως το Conde Nast traveller.

Κυρίως μου αρέσουν όταν ο ήλιος πέφτει το απόγευμα.Μου θυμίζει Χόλλυγουντ με μια αίσθηση παρακμής,Valley of the Dolls,η Μέρυλιν με μαντίλι δεμένο στο κεφάλι για τον ήλιο και γυαλιά να διαβάζει στην ξαπλώστρα με λευκό πουκάμισο δεμένο στη μέση να διαβάζει Έμιλυ Ντίκινσον πίνοντας σπιτικό κρύο τσάι,με κανα δυο χάπια για συνοδεία.

Δυο φύλλα να επιπλέουν πάνω στο νερό στην κάψα του ήλιου,η μπρετέλα του σουτιέν πέφτει,βουτάς το κεφάλι σου στο χλωριωμένο νερό και είσαι αόρατος.Αόρατος και διάφανος.

Ακούγονται μόνο οι φυσαλίδες της εκπνοής σου.