Ο "αιώνιος έφηβος",ο Δημήτρης Ποταμίτης,που τόση συντροφιά μου κράτησε όταν ήμουν παιδί,ήρθε σήμερα να με ξαναβρεί και μου έφερε δώρο μερικά ποιήματα,με φίλησε και πήγε προς το Galaxy,να κάνει μερικές πρόβες για τον Άνθρωπο Ελέφαντα που θα ανεβάσει σύντομα στην Οδό Ονείρων,εκεί ψηλά..
Και ξαναείπε...
"Ονειρεύτηκα το ρόλο ενός μύστη,όχι την τάξη ενός επαγγελματία ή το ρομαντισμό ενός ερασιτέχνη"
Κι εγώ με τη σειρά μου,σας κάνω δώρο ένα ποίημα,αυτού του μύστη,και ελπίζω να μην ξεχάστηκε τόσο νωρίς.
Γιατί,όπως όλοι οι χαρισματικοί άνθρωποι,βιάζονται να πάνε κάπου καλύτερα...
1 comment:
απο το μπαλκόνι του γκάλαξι δεν φαντάζουν όλα ασήμαντα;
Post a Comment