Τη θυμάμαι την πρώτη μου μέρα στο σχολείο.Με τύφλωνε ο ήλιος του Σεπτέμβρη και ντρεπόμουν,φοβόμουν μήπως δε με συμπαθήσει κανείς.Είχα μια τσάντα που μου αγόρασαν,κόκκινη και μπλε,φτηνή,που δε μου άρεσε αλλά ντρεπόμουν να το πω ι εγώ,αγορρασμένη από ένα βιβλιοχαρτοπωλείο κάπου στη Ν.Σμύρνη,φορούσα τα καλοκαιρινά μου πέδιλα,με είχε λούσει ο πατέρας μου όπως όπως,τα ρούχα απλωμένα στο κρεβάτι,καθαρά εσώρουχα,στην τσάντα 1 μπλε τετράδιο και ένα μολύβι καλοξυσμένο,η μαμά στο νησί δούλευε,ακόμα της κρατάω μια μικρή κακία,δεν ήρθες στην πρώτη μέρα του σχολείου μαμά,δεν ήσουν εκεί να με δεις,δεν της το λέω όμως,ξέρω πως θα βάλει τα κλάματα και δε θέλω να τη βλέπω να κλαίει.Θέλω μόνο να γελάει.
Και ήρθε ή ώρα,και έσφιξα με δύναμη το χέρι του μπαμπά μου,στην άκρη του προαυλίου,βούρκωσα λίγο,λίγο μόνο,και σφίγγοντας του το χέρι του είπα: "είμαι εντάξει,μπορείς να φύγεις τώρα" και προχώρησα προσ τη γραμμή.Δε θυμάμαι τι κάναμε εκείνη τη μέρα.Δε θα ξεχάσω όμως ποτέ την ανακούφιση που ένιωα όταν μας άφησαν να φύγουμε και τον είδα να περιμένει έξω απ'την πόρτα,χαμογελώντας.
(και ναι,στη διάρκεια της χρονιάς φορούσα σοσόνια όπως της φωτογραφίας,με μπαρέτες από το Μούγερ)
(και ναι,στη διάρκεια της χρονιάς φορούσα σοσόνια όπως της φωτογραφίας,με μπαρέτες από το Μούγερ)
5 comments:
Απ' το Μούγερ;;;!!! Μα, αν θυμάμαι καλά, από 'κει κατά παραγγελία ψώνιζ' η μητέρα μου τ' ανατομικά παπούτσια, συνήθως μποτάκια, που φορούσα μέχρι και το Γυμνάσιο, νομίζω, για τη διόρθωση της πλατυποδίας! :-)
μαιν φρουλαιν ...
...μου.
(λεμε τωρα μωρε, μην το κανεις θεμα κι'εσυ)
Κάπως έτσι ήταν κι η δική μου πρώτη μέρα... Η μαμά μου ήταν εκεί βέβαια άλλα βιαστική όπως πάντα με το μυαλό στα άλλα μικρά στο σπίτι που είχε αφήσει να τα προσέχουν και στις ατέλειωτες δουλειές....
Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα της κόρης μου σε καινούργιο σχολείο... Με το ζόρι με κατάφερα να μην κολλήσω απ' έξω από την τάξη...
Σάκη,ο Μούγερ είχε τα καλύτερα παιδικά παπούτσια,μακράν.
ζέρο,αχ ζέρο.
λαίδη,καλή σχολική χρονιά για σένα και τη μικρούλα σου.Της αρέσει;
Ευχαριστούμε κι οι δύο...
Της αρέσε τόσο, που καταντά ανησυχητικό! Νομίζω ότι έχει σχέση με το ότι η δασκάλα έχει ένα γλυκό χαμόγελο και πολύ τρυφερή φωνή...
Post a Comment