Η βία της αρρώστιας

και ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες,μα βγήκες,στο Κολωνάκι πήγες να πέσεις κάτω,ο ταξιτζής σε ρώτησε αν είσαι καλά και είπες ποτέ δεν ήμουν καλύτερα,έψαχνες έψαχνες για κάτι,μετρητά και κάρτες,ένα πολυκατάστημα μετά έβαζες σε ένα καλάθι βιβλία χωρίς να τα κοιτάξεις καν,δυο τρία σιντι,μπορεί να τα χες ήδη,έκανε ζέστη και ήταν σκοτεινά κάτω απ'τη γη,άδειο το μαγαζί,το καλάθι βαρύ,στην τουαλέτα έκανες εμετό πάνω στην ολοκαίνουρια σου blumarine ζακέτα και μετά έκοψες με ψαλίδι όλα τα στολίδια της,τι ιεροσυλία,χαχα,χάπια,είμαι η Τζούντυ Γκάρλαντ,χα χα,θα πεθάνεις στη μπανιέρα,χαχα,τι αστείο,τρεκλίζεις στο φαρμακείο,μετράνε την πίεση,τη θερμοκρασία,παράξενο,μα τι παράξενο,θέλετε ένα ποτήρι νερό,ναι,πάει να σου πέσει απ'τα χέρια,μα τι παράξενο.

Ξανακάνεις εμετό,και όλα τα χάπια ανέπαφα ξαναβγαίνουν στο νιπτήρα,κάπως βρισκεσαι στο σπίτι,τρέμεις,φοβάσαι,ημικρανίες,ιδρώτας,εφιάλτες,παραμονή αγ.αναργύρων που είναι και γιατροί,τι ειρωνία,σου βρέχουν το μέτωπο,σε κάνουν μπάνιο,και δεν κοιτάς καν γύρω παρά μια φλέβα που χτυπά πάνω στον αστράγαλο,σχεδόν το χρώμα της τσόχας,δουλειες που έχεις αναβάλλει ξανάρχονται,ζαλίζεσαι,οι σακούλες με τα πράγματα που αγόρασες στο πάτωμα,δεν θυμάσαι καν τι αγόρασες,δεν μπορείς να φας σε παρακαλάνε,ρωτάς τι έχεις,τίποτα σου λένε,μα τότε πως,σου δίνουν ένα τσάι και σου λένε να σωπάσεις,κάποιοι βλέπουν τηλεόραση στο σαλόνι,βαρύς ύπνος,η υγρασία σου τρυπάει τα κόκκαλα,το ψάρι έξω απ'το νερό,μια τηλεόραση παίζει κάπου στο σαλόνι και το τσάι σου πέφτει απ'τα χέρια,και σου λένε τίποτα δεν έχεις.