Τουλίπες

22 Νοεμβρίου δολοφονία προέδρου Κέννεντυ.Και τρόμαξαν.Κρυώνω και δεν έχω παλτό-τρομάζω στο κρύο,δεν είμαι εγώ ο Γιώργος που αγαπούσες μια φορά,η Μπλανς Ντυμπουά στη μπανιέρα με τουλίπες αίματος να βγαίνουν μέσα απ'το νερό,να κοιμηθώ στο πάτωμα να κλείσω και τα μάτια,παίρνω έναν εσπρέσσο,όταν περπατάω δεν είμαι στην Αθήνα,από καιρό έχω πάψει να διαβάζω,στο όνειρό μου ένα ζευγάρι σπασμένα πέδιλα και ένα λευκό φουστάνι,Άκης Πάνου και η φωνή του Στέλιου,στο θολωμένο μου μυαλό,στα θολωμένα μου βλέφαρα,Κασσάνδρες,κι ούτε ένα σινεμά δεν πήγαμε,τα σώματα πάγωναν απ'την αμηχανία,συνήθισα να κοιμάμαι μόνη,να επαληθεύω χρησμούς,να παραμιλάω στους πυρετούς της δημιουργίας,δεν πήγαμε ούτε έναν περίπατο να φοβάμαι το σκοτάδι και να μου λες,κουράγιο,φτάνουμε.