Παπαδιαμάντης στο ραδιόφωνο και σκόνη στο γραφείο, λένε πως η Πανσέληνος θα φέρει τα πάνω κάτω μα έξω λαμπερό φως-και ξέρουμε πως το φεγγάρι καραδοκεί για να μας πει μην ξεγελιέστε, πέφτετε στα νύχια μου και τα λέπια μου τα ασημένια και σας δείχνω καθαρά αυτά που φοβάστε, δεν είμαι αρχαία μαγεία ούτε οι σεληνιακές θεές που λάτρεψαν και λατρεύονται.είμαι απλά η αλήθεια η γκριζόλευκη και η καθαρή, δεν κολακεύω σαν τον ήλιο που λέει λόγια και υπόσχεται φως, είμαι η δίδυμη αδερφή του και στο φως μου ακονίζουν μαχαίρια να ετοιμάσουν τις πληγές.
φολίδες και κρύο φως, με εμένα ξέρετε που βρίσκεστε, όταν γεμίζω σας δείχνω το δρόμο διαβάτες μου,όταν αδειάζω διασκεδάζω να σας βλέπω να χάνεστε,να φουσκώνετε σαν νερά και παλίρροια είμαι η μόνη σας δορυφόρος και πάνω μου διασκεδάζετε να βλέπετε σχήματα και ενοχές.
Οι γυναίκες το ξέρουν χρόνια σκέφτομαι, το ξέρουν μα καμιά δεν το παραδέχεται, omerta, με βλέπετε και δεν με ξέρετε όσο και να λάμπω μπορεί να είμαι μικρή ή μεγάλη μα πάντα εκεί, φακός ανάκρισης και τα κορίτσια που ξενυχτάνε στα παράθυρα με ένα παλτό ριγμένο στους ώμους και στην ψυχή, καθάρια και σκληρή με γωνίες που σας ματώνουν στα πιο παράξενα σημεία,μπορεί να τα έγραφα κι εγώ σε κάποιον κάποτε, μπορεί να ήμουν κάποτε κι εγώ κοπέλα σε ένα παράθυρο στην αυγή του χρόνου, μα δεν σας λέω, σας αφήνω να μαντεύετε και να κάνετε λάθη.
No comments:
Post a Comment