κι ας μην είμαι σαν τα άλλα κορίτσια
κι ας μου στέλνεις κρυπτογραφήματα και κομμένα κεφάλια τα Σαββατόβραδα
κι ας ζω σε ένα κουτί τυλιγμένο με λευκές κορδέλες
κι ας μην είναι τα χείλη μου αληθινά αυτό το χρώμα
κι ας είναι τα χέρια μου βαμμένα με τα χρώματα του πολέμου
κι ας είμαι σε ενα ράφι ακουμπισμένη
όρθια με τεντωμένο δέρμα
ή σε ένα σύνθετο φωτισμένη σε ειδικές περιπτώσεις
ατσαλάκωτη ανέκφραστη
τουλάχιστον όταν ακούω μην λέτε πως δεν έχω ζωή
πως δεν βλέπω τα βράδια εφιάλτες όταν αστράφτει και βροντάει
μόνο και μόνο επειδή φοράω ένα φόρεμα καλοσιδερωμένο
και είναι ρόδινα τα μάγουλά μου
No comments:
Post a Comment