minestrone

η passata κοχλάζει μέσα στην κατσαρόλα, ζωμός λαχανιών και ψιλά ψιλά μακαρόνια, η συσκευασία γράφει ditallini, πόσο μου αρέσουν οι φουσκάλες μέσα στην κατσαρόλα, μαλακώνουν σαν το βούτυρο στον ήλιο, ατμός που φεύγει σαν τον ήλιο το απόγευμα μας τυλίγει, δεν σου γράφω για να σε καλέσω να φάμε, θα ήταν όμορφο μα όχι σήμερα, πόσα πράγματα πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος μόνος του για να τα εκτιμήσει, το μοναχικό μαγείρεμα το μοναχικό φαγητό, το ένα πιάτο στο τραπέζι, το ένα ποτήρι, το ένα κουτάλι, το τσιγάρο στο μπαλκόνι έξω και δυο τρεις αναστεναγμοί, λίστες για ψώνια για έναν άνθρωπο, μια σοκολάτα, ένα μικρό γάλα ίσως δύο πορτοκάλια, οδοντόκρεμες στη μικρότερη συσκευασία όχι για εμάς τα οικογενειακά μεγέθη, με μια και μοναχική σακούλα γυρίζουμε στο σπίτι, η ταμίας μας γνωρίζει πια, με γνώριμο βλέμμα μας βοηθάει να βάλουμε τα ψώνια στη σακούλα,ίσως και εκείνη να ελπίζει να δει μια μέρα γεμάτα καρότσια και να ρωτήσει αν έχουμε τραπέζι, μα κι εκείνης της πονάνε τα πόδια τόση ώρα καθισμένη και δε θα ρωτήσει, συνήθισε τα μοναχικά πορτοκάλια μας και τα λίγα μας καρυκεύματα.