είναι όμορφες αυτές οι μεγάλες νύχτες του χρόνου, ανακατεμένα παπλώματα και κουβέρτες, λέμε ας έρθουμε έτσι πιο κοντά και ας μην το εννοούμε, ακόμα και όταν είμαστε μόνοι. Τα βαριά μας ρούχα είναι μια δικαιολογία, κλέβουμε άλλο ένα σοκολατάκι ή μια φέτα ψωμί και όσοι έχουν τζάκι αισθάνονται λιγότερο μόνοι με παρέα τη φωτιά.
Οι υπόλοιποι δολοπλοκούν και λοιδωρούν, μερικοί βλέπουν άσχημα όνειρα και προσεύχονται και λένε ας χαράξει, η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου η μεγαλύτερη σκοτεινιά και ισημερία.
Εγώ θέλω να πω τύλιξέ με με τα βαριά σου πέπλα και αρωμάτισέ με, η καθαριότητα της παγωνιάς σου στην ανάσα μου, τα ροζ χρώματα πριν έρθεις και πριν φύγεις σαν κοχύλι δώσε μου, για να αντέχουμε ο ένας τον άλλον νύχτα μου, παρέα εσύ στα πάπλωμά μου.
No comments:
Post a Comment