οι λύκοι για άλλη μια φορά

και κάτι μου λέει πως οι λύκοι ακόμα τριγυρίζουν στην πλατεία του χωριού με το στόμα τους ξερό και κατακόκκινο, η γκρίζα τους γούνα μαδημένη και με δαγκωνιές βαθιές μέχρι το κόκκαλο να φεγγίζει στο πίσω τους πόδι και τα μάτια τους με γλαύκωμα ή τυφλά από ζάχαρο και γηρατιά,δεν σταματάνε όμως να γυρίζουν με τα ρουθούνια τους να οσμίζονται την αδύναμη σάρκα,τα ρουθούνια τους ερεθισμένα από τη μυρωδιά του αίματος
και στόχο κάθε κοριτσάκι χαμένο στο σταυροδρόμι με μπλεγμένες τις μπούκλες του,  κάθε μεθυσμένο διαβάτη με τρύπιους αγκώνες στο σακάκι, κάθε χωριάτη με το τσεκούρι πάνω στο άλογο στο δρόμο για ξύλα, κάθε σεληνιασμένο εραστή να πεθαίνει από πόθο και σκουριά και κάθε μωρό στην κούνια.
και χωμένοι μέσα στα κρεβάτια, μισοκοιμισμένοι στα τζάκια, άυπνοι με το χέρι στην κουρτίνα και τα μάτια υποψιασμένα ή θλιμμένα ή άδεια, μερικοί ακούν το γρύλισμά τους και ξέρουν να το ερμηνεύουν
κανείς δεν είναι ασφαλής
κάτω από τη γλώσσα τους σχεδιάζουν δεκάδες εκτελέσεις, αποκεφαλισμούς και πλιάτσικα