το αλκοόλ μια γροθιά στο στομάχι, κυλάει ζεστό και αψύ στο λαιμό, ένα χρώμα διάφανο και καθαρό, οι ήχοι που με συντροφεύουν οι στροφές του πλυντηρίου και το τσακ του αναπτήρα, άδειοι δρόμοι άδεια σπίτια, ίσως σε κάποιο από εκείνα που βλέπω άνθρωποι να αποφασίζουν να ενώσουν τη ζωή τους και τα σώματά τους.
Θα ήθελα να μην υπάρχουν ειδήσεις και νέα, να μην μαθαίναμε βασανιστήρια και πτώματα, και ας ξέρω πως δε γίνεται, μόνο να βλέπω φώτα και σταγόνες και να φαντάζομαι πως θα με έπαιρνες να φύγουμε, εσύ και εγώ σε κάποιο τραίνο με φως μόνο τα μάτια μας.
να μου δίνεις το παλτό σου όταν κρυώνω και να μου χτενίζεις τα μαλλιά που θα είναι μακριά σε σκάλες και να μοιραζόμαστε το τελευταίο μας τσιγάρο, το τελευταίο μας παγωτό το τελευταίο μας απομεινάρι.
και να σκεφτομαι δεν υπάρχει επιστροφή μα κρατάω ένα μπουκάλι και λέω "επέστρεφε", επέστρεφε μνήμη και βλέμμα και ρόγχο, άνοιξε την πόρτα με ένα ποτήρι να το μοιραστούμε
και όταν με αγκαλιάσεις να σβήσουν δια μαγείας όλες οι τηλεοράσεις και οι οθόνες υπολογιστών και οι ταμειακές μηχανές
μόνο γροθιές στο στομάχι και φωτιά στην ανάσα σαν μετά από πλημμύρα, παλίρροια και περηφάνεια
No comments:
Post a Comment