Εγκατάλειψη του σώματος

Ήμουν γοργόνα και κολυμπούσα μέσα στα δωμάτια, μα ουρά δεν είχα, έβλεπα καθαρά την άσπρη σάρκα των ποδιών μου. Ασπρόμαυρες φωτογραφίες στους τοίχους, φυσσαλίδες,
Κίτρινο χρώμα και κεφάλια κριαριού.
Μου είπε, έλα να κάνουμε έρωτα όπως παλιά, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον, να αναπνέουμε μαζί, και δεν μπορούσα. Δεν μπορούσα.
Ένιωθα ερωτική όσο ένα ψάρι χωρίς ζωή. Έξω απ'το νερό δεν υπάρχω. Και γυρνούσα απ'το ένα δωμάτιο απ'το άλλο χωρίς να έχω ουρά, μα αρρωστιάρικα λευκά πόδια και δεν άκουγα την ανάσα μου και το σπίτι πόρτες δεν είχε.
Κάποτε ξεχείλιζα από έρωτα. Δεν άντεχα χωρίς σάρκα, τα χείλη μου ξεραίνονταν χωρίς φιλιά, έπιανες το σώμα μου και έβγαινε η παλίρροια.
Μα τώρα άμπωτη.
Βυθίζομαι αργά στο νερό και τα μαλλιά μου γίνοντα φύκια. Και κρύβομαι στα βράχια πεινασμένη, μα δεν μπορώ να φάω.