Κουμπιά

Έμαθα να ράβω ξέρεις-ή μάλλον,μαθαίνω να ράβω. Φτιάχνω μια τσάντα από παλιά μου κεντήματα. Δεν ήξερες ούτε ότι κεντάω,το ήξερες;
Ούτε ότι έχω ένα λαβομάνο από πορσελάνη κάτω από την κονσόλα,πορσελάνινο,δώρο αποφοίτησης. Ούτε ότι πήγαινα στου Ζώναρς, παλιά.
Ξέρεις άλλα όμως. Πως καίει το σώμα μου όταν κάνει κρύο και πως μοιάζω το πρωί όταν ξυπνάω, πόσο εκστατική ήμουν εκείνο το βράδυ μέσα στα κύματα μετά από πολλά,πολλά τζιν που ανέμιζα το φουστάνι μου και φώναζα "σας νίκησα" και γελούσα,γελούσα.
Θυμάσαι τα δώρα που σου έκανα πριν φύγεις;Πράσινο σαπούνι,για να θυμάσαι τα φύλλα ελιάς της πατρίδας σου.Και μάρτσιπαν.
Τι λες,τα παρατάμε όλα να πάμε στο Μόναχο;Και από κει Κολωνία, Μάρμπουργκ, Νυρεμβέργη, Μάνχαιμ,Λειψία, Δρέσδη,να δούμε τα φαντάσματα του βομβαρδισμού.
Μα για σένα έκαναν πάντα όνειρα και δεν θες να τους απογοητεύσεις πάλι. Για μένα δεν έκαναν-σε άλλους κόσμους γεννηθήκαμε και για άλλους μας προορίζουν.
Λάθος-εσένα προορίζουν, εγώ...εγώ έχω το προνόμιο να μη με νοιάζει.
Σε άλλο κόσμο γεννηθήκαμε-και κάποια στιγμή οι κόσμοι ενώθηκαν.
Την ίδια χρονιά έπεσαν οι Πύργοι, όχι αστεία. Τόσο θύμωσε ο κόσμος. Εγώ πάλι,γελούσα, γιατί ήξερα.