Η φούστα της Αλίκης

και μου πήραν τη φούστα της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, μάλλινη λευκή με ροζ κορδέλα που θα με κρατούσε ζεστή, και τσέπες για τα άχρηστα κέρματά μου.
Και μου πήραν και το χαμόγελό μου. Όχι, δεν το πήραν. Εγώ άφησα να μου το πάρουν.
Και σήμερα ασφυκτιώ και βγαίνω έξω. Πινακίδες με ένδειξη, πενήντα τα εκατό έκπτωση.
Αναγούλες. Το κεφάλι ψηλά, περπατάω. Γκρίζα ατμόσφαιρα. Κρεμασμένος λύκος. Πέθανε στη μάχη. Οι λύκοι δεν είναι δειλοί και ας είναι φονιάδες.
Εφημερίδες. Αποφυλάκιση της Μπριγκίτε Μονχάουπτ. Κρουασάν βουτύρου ζεστά. Η ευτυχία έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις- σε μια στάλα ζυμάρι.
Μώλωπες στα πλευρά μου. Καρναβάλι. Σιχαίνομαι το καρναβάλι. Κάπου είχα διαβάσει πως λεπροί κυκλοφορούν στο καρναβάλι στο Ρίο ανενόχλητοι και ήταν αρκετό.
Άνθρωποι κανονίζουν τριήμερα.Τρώω ήσυχα στο παγκάκι, ζητιάνοι λένε κοπλιμέντα.
Σιχαίνομαι την κολακεία. Το στόμα μου πικρό παρόλη τη ζάχαρη.
Είδα τις πρώτες μαργαρίτες.
Και παραθέτω ασυνάρτητες προτάσεις, άσχετες μεταξύ τους. Έχω στην καρδιά μου ένα σουγιά και τριάντα αργύρια. Έλα να σε πουλήσω κι εσένα.