και γίνεται η κάμαρα παράσταση θαμπή...
Ήταν ωραία η μετάδοση της συναυλίας από το Δεύτερο Πρόγραμμα από το Μέγαρο Μουσικής. Ο Γιώργος Μαρίνος βγήκε προς το τέλος, με τρακ, είχε να τραγουδήσει χρόνια...
Η Οδός Ονείρων επέστρεψε ξανά σε εκείνον.Μα από την πρώτη στιγμή του ανήκε, ολοκληρωτικά.
Η φωνή του έχει σπάσει. Και γέρασε, όπως γερνούν όλοι αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι της τέχνης και δεν αναπληρώνονται. Μα ήταν πιο σπαρακτικό το "Έλα σε μένα" από την Πορνογραφία, και πιο γλυκειά η Οδός Ονείρων και πιο τρομακτικό το "Ηθοποιός σημαίνει Φως" γιατί δεν σημαίνει πια φως, πολύ απλά, και είναι χρόνια νεκρός και ο Χορν και ο Κουν και όλοι. Και χειροκροτούσε η πλατεία όρθια, και η Μαγική Πόλη δεν είναι πια μαγική αλλά λαβυρινθος και γεμάτη με αγενείς ταξιτζήδες και βρώμικους δρόμους και βλέμματα πρόστυχα και θορύβους και ας λένε τα λάιφσταιλ περιοδικά.
Και ακούγομαι τετριμμένη γιατί ξαναμιλάω για το Χατζιδάκη και ίσως είμαι βαρετή μα εγώ τη μουσική αυτή την αγαπώ και είναι κομμάτι των κυττάρων μου.
Και έστειλε ο Γιώργος Μαρίνος ένα φιλί στην πλατεία όταν κατέβαινε από τη σκηνή και ξαναχειροκροτούσαν, και εγώ έτσι θα ήθελα να αποχωρήσω, με ένα φιλί όταν σταματήσω και γεράσω.
Και φορούσε το όμορφό του το κοστούμι και εγώ στο κρεβάτι με ένα φλυτζάνι τσάι στο χέρι δάκρυσα και είπα "μα γιατί γμτ να είμαι τόσο ευαίσθητη " και όταν η παράσταση πήρε τέλος έκλεισα το ραδιόφωνο και ψιθύρισα " είμαι αητός χωρίς φτερά" μα έχω την επίγνωση πως μόνο εγώ έφταιξα και δεν κατηγορώ κανέναν. Μα κανέναν.
" Παίδες, πριν 15 χρόνια με μιαν άλλη μουσική, σας είχα πει πως θα ξαγρυπνώ έξω απ'τα σπίτια σας για να μαζεύω τα όνειρά σας. Τώρα κουράστηκα.
Εσείς είτε ονειρεύεστε, είτε όχι, μπορείτε και ζείτε χωρίς εμένα. Δεν ανήκω ούτε στη ζωή σας ούτε στα όνειρά σας. Ακόμα κουράστηκα να πλέκω μουσικές απ' την επιθυμία των σωμάτων σας.
Προτιμώ να φύγω μακριά σας για πάντα. Ίσως συναντηθώ με μερικούς σοφούς που δεν τους ένοιωσα όταν κι εγώ ήμουν νέος.
Γεια σας παίδες, γεια σας." (1977)
Το 1962, η Οδός Ονείρων η Οδός Ονείρων κλείνει με τα λόγια " Θα ξαγρυπνώ έξω απ'τα σπίτια σας για να μαζεύω τα όνειρά σας" ...
1
4 comments:
μα πότε ήταν αυτό;
υ.γ.: καθόλου τετριμμένη, καλό απόγεμα.
Kάτι θέλω να γράψω, αλλά δε μπορώ να το γράψω καλύτερα από ότι εσύ.
OK, ας πω αυτό όμως. Υπάρχουν μαγικά μέρη στη πόλη και μαγικοί άνθρωποι.
Kαι η ζωή κρύβει πολύ μαγεία μέσα της και θέλω να μη το ξεχνάω αυτό ποτέ, ακόμα και όταν διαμαρτύρομαι.
Kαι ο Xατζηδάκις και αν έφυγε μας άφησε τη μουσική του και άλλαξε τη ζωή μας.
Αρετή, ήταν την Τρίτη το βράδυ, και μια καθυστερημένη καλημέρα πια
δε μασάμε ρε,αυτή τη στιγμή δυσκολεύομαι να τη δω.Επίσης, ο Χατζιδάκης μας άφησε πολύ ωραία κείμενα.
Post a Comment