Αρχή και τέλος

Ήταν μπροστά μου και δεν το έβλεπα. " Εγκαταλείπω την ποίηση δεν θα πει προδοσία", "τώρα είτε ονειρεύεστε είτε όχι" κλπ. κλπ. Και το είδα καθαρά, σήμερα το πρωί, που πάλι ο ήλιος έλαμπε αρρωστιάρικα και η μέρα όσο πάει και μεγαλώνει.
Το μπλογκ αυτό θα σταματήσει, ίσως για λίγο, ίσως για πολύ. Ίσως και να μην ξαναρχίσει, είναι νωρίς ακόμα.
Δεν υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος, μα για μένα είναι. Απλά δεν το διασκεδάζω πια. Και για το λόγο αυτό το άρχισα. Είχα πει στον εαυτό μου πως όταν γίνει βραχνάς πρέπει να κοπεί, και θα μείνω πιστή στις αρχές μου. Είχε αρχίσει για χαλάρωση του μυαλού και δεν είναι πια.
Προτιμώ να ξαναγυρίσω στο ημερολόγιό μου με το σκληρό εξώφυλλο, να ξαναβρώ ερεθίσματα και λόγους, να μην είναι το γράψιμο βάσανο.
Νομίζω πως να πω οτιδήποτε άλλο θα είναι περιττό και πάντα ήμουν λακωνική.
Όσο καιρό ήμουν εδώ, το ευχαριστήθηκα, και αν το ευχαριστήθηκε και όποιος με διάβασε έστω και για μια φορά και δεν ένιωσε πως έχασε το χρόνο του, είναι για μένα η μεγαλύτερη ικανοποίηση.
Τι λέτε, πάμε τώρα μια βόλτα στο πάρκο;