Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή ο Πάνος Γεραμάνης,ο καλοκάγαθος γίγαντας των ερτζιανών.
Το άκουσα χτες στο ταξί αργά,γυρίζοντας σπίτι.Θα γίνουν προς τιμήν του δύο μνημόσυνα,ένα στη γενέτειρά του και ένα στο Χαλάνδρι,για τους φίλους που θα ήθελαν να πιουν ένα κρασί στη μνήμη του.
Νευρικός ταξιτζής,γύρω στα 60,λεπτός.Θα ήταν όμορφος άντρας στα νιάτα του.Αχ κορίτσι μου πάει και αυτός,στην ηλικία μου ήταν,τον έπαιρνα κούρσα από τα Νέα.Εμένα ο Θεός δε λέει να με πάρει που τόσα χρόνια υποφέρω.Τι έχετε,ρωτάω κι εγώ...Ο γιος μου,διπολική διαταραχή,αρνείται να κάνει τη φαρμακευτική αγωγή.Από τη μανία στην κατάθλιψη και πάλι από την αρχή.Από δεκατεσσάρων χρονών το παιδί και τώρα είναι τριάντα.Και σα να μην έφτανε αυτό,η γυναίκα μου γυρνάει με γκόμενους,θέλω να τη χωρίσω,ποιος θα προσέξει όμως το παιδί;Εγώ όλη μέρα στους δρόμους και τα λεφτά λίγα,τι να κάνω;
Μα ρυθμίζεται η διπολική διαταραχή,ψελλίζω.Δεν παίρνει τα χάπια κορίτσι μου...
Ευτυχώς που έχω τη δουλειά μου και ξεχνιέμαι.
Ξαφνικά έκανε κρύο μέσα στο ταξί.Τυλίχτηκα μάταια στη ζακέτα μου.
Υ.Γ. Ευχαριστώ όλα τα παιδιά χτες στο καφενείο στη σύναξη.Ήταν πολύ ωραία,για άλλη μια φορά...