Μια βόλτα στα βιβλιοπωλεία του Χαλανδρίου...τα βιβλιοπωλεία είναι το προσωπικό μου ησυχαστήριο-μικρά,μεγάλα.Μου λείπουν τα σκονισμένα βιβλιοχαρτοπωλεία της παιδικής μου ηλικίας-ειδικά ένα στο Ναύπλιο που το είχε ένας παππούλης κοντά στο σχολείο και κάθε μέρα παρακαλούσα τη μαμά μου να πάμε για λίγο,για λίγο μόνο μαμά,σε παρακαλώ...
Ένα σκονισμένο,μαγικό βασίλειο και εγώ μια πριγκίπισσα μέσα στα faber no 2..και τις ξυλομπογιές..τι να πρωτοθυμηθώ;
Την Πηνελόπη Δέλτα;Τους Τρεις Σωματοφύλακες;Την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων;
Το τριζάτο χαρτί,η πιο όμορφη μυρωδιά;Τον 'Εριχ Καίστνερ,αχώριστο σύντροφο;Τα ατέλειωτα βιβλία της Ελληνικής Μυθολογίας;
Διάβαζα κρυφά κάτω από τα σκεπάσματα με φακό-το φως στις 9 έσβηνε αυστηρά-έτσι έγινα μύωψ.
Κατέβαινα την κουπαστή με τον Τρελαντώνη,γλιστρούσα στην λαγουδότρυπα με την Αλίκη,πήγαινα για κηνύγι με την Άρτεμη,βοηθούσα τον Ηρακλή στους άθλους-και τον Θησέα.
Πριν μάθω να διαβάζω-γύρω στα 4-έβαζα τη μαμά μου-πτώμα από τη δουλειά το μεσημέρι-να μου διαβάζει ξανά και ξανά τα ίδια.Κουράστηκε και με έμαθε να διαβάζω-από τις βιτρίνες τον καταστημάτων.Όταν πήγα στην πρώτη ήμουν η μόνη που ήξερε να διαβάζει και να γράφει ολόσωστα-ήταν βαρετά στο δημοτικό.
Ο Μικρός Νικόλας κάτω από την ακακία στο Γάζωρο Σερρών,Ιούνιος,εκλογές 1985.
Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου.Ο Γερο-Στάθης-παλιομοδίτικο-το πρότεινε ο παππούς μου,
το βαρέθηκα,αλλά ήταν κάτι.Τα ψηλά βουνά.
Ο Δον Κιχώτης που πάλευε με τους ανεμόμυλους,Περλ Μπακ,οι Μικρές Κυρίες..τόσο όμορφα,σύμπαντα ολόκληρα-φώτιζαν το μοναχικό μοναχοπαίδι που δεν είχε κανένα ταλέντο,
δεν ζωγράφιζε όμορφα, δεν είχε ρυθμό και είχε βαρεθεί να του λένε πόσο όμορφο είναι.
Το καλοκαίρι που το σχολείο τελείωνε ο μπαμπάς μου με πήγαινε στο βιβλιοπωλείο και μου έλεγε "πάρε ότι θες"-η πιο ευτυχισμένη στιγμή της παιδικής μου ζωής.
Αυτό γίνεται μέχρι τώρα-πάρε ότι θες,όταν αρχίζει η ζέστη τραβιέμαι στα βιβλιοπωλεία σαν τη μέλισσα στο λουλούδι.
Μύριζα σήμερα το φρέσκο χαρτί-αγόρασα βιβλία Taschen-αμερικάνικες διαφημίσεις δεκαετιών 40-50,προσφορά ένα βιβλίο για τον Hopper.
Και είμαι ξανά παιδί και η μαμά μου με κάνει μπάνιο με αφρόλουτρο πεύκο "έχω μεγαλώσει πια μαμά για Προδέρμ" και σαμπουάν Τζόνσον και μου φοράει τη νυχτικιά μου με τα χελιδόνια-την καλή μου-και διαβάζω το Θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγερσον και μαζί του πετάω με τις αγριόπαπιες,και είμαι παιδί και πάω στο σχολείο με τουίντ φούστες και μπεζ μπαρέτες.
Μια φορά πήγα με τη μαμά μου στο φαρμακείο για τα καλοκαιρινά μου Scholl, ένα ζευγάρι κάθε καλοκαίρι,φαγώνονταν μέχρι το Σεπτέμβρη-Scholl το πρωί,άσπρα πέδιλα το απόγευμα-
και η φαρμακοποιός με ρωτάει τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω και της απαντάω πως θέλω να έχω βιβλιοχαρτοπωλείο και μου λέει,δεν είναι καλύτερο να γίνεις συγγραφέας;
Και να που έγινα-έστω σε blog,ή σε άσχετα κομμάτια χαρτί και πακέτα τσιγάρα,ή ακόμα και σε σελίδες Α4,και ας μην εκδοθώ,ας μην ολοκληρώσω τίποτα,μου φτάνει να γράφω,να γράφω,δε με νοιάζει κάτι παραπάνω.
Και έχω ακόμα άσπρα πέδιλα..
"Με τα άσπρα πέδιλα,πατάω τα βέβηλα
τα άγρια σημάδια των καιρών.."
Λίνα Νικολακοπούλου