Έχω να μιλήσω σε άνθρωπο για τρεις μέρες περίπου,εκτός από κάποιες σκόρπιες κουβέντες στη μαμά μου τα βράδια.Κολύμπησα την πρώτη μέρα αρκετά,τις άλλες δυο φυσούσε πολύ,δεν μου αρέσει όταν φυσάει πολύ η θάλασσα.
Πήγαινα μακρινούς περιπάτους το απόγευμα,άβαφη με την παλιά μου ζακέτα,έφτιαχνα τσάι στο γυρισμό και κοιτούσα τα μαγαζιά που ακόμα δεν έχουν ανοίξει,Ερημιά.
Υπάρχει μια παραλία που λέγεται Αρκούδι.Είναι η πιο βρώμικη παραλία του νησιού,όχι επειδή δεν προσέχει ο κόσμος που πάει εκεί,γιατί πολύ απλά κανείς δεν πάει εκεί ποτε.Η τοποθεσία της είναι τέτοια που το κύμα ξεβράξει όλα τα σκουπίδια και τα παρατάει στην ακτή,μέσα η θάλασσα είναι καθαρή.Όσο και να καθαριστεί,την επόμενη μέρα είναι πάλι η ίδια.
Περπατούσα κατά μήκος της και σκόνταφτα σε μπουκάλια χλωρίνης και μπουκάλια από lemon juice,το κίτρινο μπουκάλι με το πράσινο πώμα.Γιατί στις βρώμικες παραλίες υπάρχουν πάντα μπουκάλια χλωρίνης;
Χτες στο δρόμο προς τη Χώρα είδα μια παρατημένη σόμπα πετρελαίου και συγκινήθηκα,θυμήθηκα τη γιαγιά μου που έβαζε πάνω την τσαγιέρα για να υγραίνει την ατμόσφαιρα.Αι σιχτίρ με τις συγκινήσεις σου είπα.Είναι όλοι νεκροί,νεκροί!Κι εσύ νοσταλγείς τους νεκρούς και πάρε δώσε με τους ζωντανούς δεν έχεις σαν άνθρωπος !
Μένεις κλεισμένη στο σπίτι και περιμένεις τι;Να γυρίσουν πίσω;Το παράκανες με τη νοσταλγία!Ξύπνα!
Όχι,δεν ξυπνάω.Χάζεψα μερικά σπασμένα μπουκάλια μπύρας στην άκρη του δρόμου και συνέχισα το περπάτημα.
Είναι ανίδεοι για τα θαύματα που γίνονται τις νύχτες,όλοι τους.Όλοι τους.
Σήμερα μόλις ξύπνησα έβαλα λίγο άρωμα,Αngel.
Ήθελα να φάω ροζ μαλλί της γριας..Διάβασα λίγο εφημερίδα και τα γράμματα χοροπηδούσαν μπροστά στα μάτια μου..
Heliconius Sara,έλα στον ύπνο μου απόψε..