Έφτασαν στο ξενοδοχείο "Βαλκάνια"τρεις κοπέλες απ΄τη θήβα και τη Λιβαδειά.Μια βαλίτσα κρατούσαν κι ένα μπουκέτο λουλούδια των αγρών.Ζήτησαν ένα τρίκλινο και να μην τις ξυπνήσει κανείς.Κι έπεσαν και κοιμήθηκαν και είδαν ένα όνειρο ότι έφτιαξαν μια καλύβα στην άμμο με το λίβα και τις μουσικές των κυμάτων.Είχαν πουλήσει τους καρπούς που δίνει η γη όταν γεννάει και ήταν ψόφιες από την κούραση.
Και την άλλη μέρα το πρωί,σαν ήπιαν καφέ με παξιμάδι-όπως μνημόσυνο μιας Κυριακής που πέρασε μέσα απ΄τον ήλιο-βγήκαν στη γειτονιά βγήκαν στη γειτονιά που πουλούν μπαχαρικά,τσάι,φασκόμηλο,λιβάνια κι έφτασαν στη βιτρίνα που είχαν δει στο περιοδικό.
Τα κόκκινα τακούνια ήταν εκεί όπως στη φωτογραφία.Μπήκαν,τα πρόβαρα και αγόρασαν το ίδιο χρώμα και οι τρεις.Περπάτησαν στο λούνα παρκ.Είδαν το γύρο του θανάτου,την αίθουσα του τρόμου,και ότι είχε καταργήσει ο χρόνος.Κάποιο παιδί τους ζήτησε να τις ξεναγήσει στην πόλη.Κι εκείνες το προσπέρασαν γελώντας.Είδαν την Ακρόπολη ή το Λευκό Πύργο,όπως στα καρτ ποστάλ,μες στην ομίχλη το Θησείο και σαν γύρισαν στο ξενοδοχείο είχαν φτάσει όλοι οι ένοικοί του.Οι βαλίτσες τους ήταν στη ρεσεψιόν,και στην υποδοχή του κι ο ξενοδόχος προσπαθούσε να τους τακτοποιήσει.
Από αριστερά κάθονταν: ο Ρωβινσώνας Κρούσος,είχε έρθει με τσάρτερ κι έφευγε την επομένη για Κυκλάδες, ο Ιρλανδός κι ο Ιουδαίος,είχαν προστεθεί κι ένας Παλαιστίνιος ή Αφγανός ή Μεξικανός ή Αργεντινός ή Σουδανός ή Αιθίοπας ή Ιρανός ή Ιρακινός.
Στις αποσκευές τους,δυο πεθαμένα περιστέρια.Που ήταν η νύφη και ο γαμπρός.Ο Ορέστης μ' ένα φίλο του που ήταν ντισκ τζόκευ στη Χαλκίδα.Ένα κορίτσι αλαφροισκιωτο,ίδιο αερικό,ντυμένο στα λευκά,μ' ένα πουλί με κίτρινο ράμφος στο κλουβί.
Ο Τζώνυ ο μπόγιας με το Γιάννη το φονιά παιδί μιας Πατρινιάς.Ένας ευαίσθητος ληστής που παίζει φυσαρμόνικα και διαβάζει Νίτσε.Οι διωγμένοι εφημεριδοπώληδες του υπόγειου ηλεκτρικού στην Ομόνοια,φορώντας στολές αγγαρείας της τελευταίας ώρας.Ο κιθαριστής των φλαμένκος.Η Σωτηρία Μπέλλου.Ο Στέλιος Καζαντζίδης.Ο χορευτής του Σεντ Ιλέρ.Η Λέσχη των Μοναχικών Καρδιών του Λοχία Πέππερ.Ο μόνιμος πιανίστας του ξενοδοχείου Τάσος Καρακατσάνης.Έφτασε κι ο Νίκος Γκάτσος πάνω σε άσπρο άλογο κι ο Μάνος Χατζιδάκις σε κλειστή άμαξα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε.Ο ξενοδόχος του Βαλκάνια,βλέποντας πως σ' αυτήν τη μυθολογία δεν λείπει κανείς,ζήτησε από τον φωτογράφο να αρχίσει.

(Του Γιώργου Χρονά-για το δίσκο Μυθολογία).
Χτες μέσα στο ανοιξιάτικο αεράκι τον αγόρασα.Τον ξέρω σχεδόν απέξω,δεν τον είχα.
Δεν μου φτάνει αυτός ο κήπος,δεν μου φτάνει αυτή η γη. Και δεν με λένε Μαριάνθη,αλλά από τρελή γενιά είμαι.