και η συνέχεια..περίπου.

Και που λέτε,από την Ελλάδα δεν μου έλειπαν πολλά,ήταν και ο τρίτος χρόνος έξω,όσο να ναι απογαλακτίστηκα,μόνο όταν μπήκε ο Μάης(τότε άρχισε το εξάμηνο-μέχρι τέλη Ιουλίου-αλλιώς εκεί)μου έλειπε το νησί και με πείραζε ο καιρός,η υγρασία η φρικτή.Γύρω γύρω βουνά και στη μέση της πόλης να κυλάει και ποτάμι,κλάφτα Χαράλαμπε,δροσιά πουθενά.
30 βαθμοί και να μοιάζει σα να χει 60,είχα χάσει το άπειρο βάρος από απώλεια υγρών-τα μάγουλά μου έμπαιναν μέσα και να χεις τ η χαζή η Σουηδέζα από πάνω να σου λέει"Τι ωραία μήλα και ζυγωματικά¨άσε μας κουκλίτσα μου,εδώ ο κόσμος χάνεται και η πουτάνα λούζεται,όλη μέρα στη μπανιέρα γεμάτη με κρύο νερό την έβγαζα.
Και αυτό μου έλειπε από την Ελλάδα.
Το ελαφρύ βοριαδάκι που σηκώνεται το βράδυ..και τα μελτέμια.Το μπάνιο στη θάλασσα.
Αν ήθελες να πας για μπάνιο εκεί,πισίνα ή λίμνη.Μου πανε να πάω μια μέρα στη λίμνη,ήθελα κι εγώ να δω πως είναι,αλλά ψηνότανε κατάσταση της Ιρίνας με τον Αμερικανό πεζοναύτη που θα την πήγαινε και δεν ήθελα να τους το χαλάσω,τελικά δεν τα βρήκανε κιόλας,τζάμπα το χασα το μπάνιο αλλά πήγα στην ιρλανδική παμπ και ήπια δυο becks εκεί,δε γαμιέται,παλιοζωή.
Τι άλλο μου έλειπε;Δεν είχα ποτέ πολλές φίλες,οπότε μάλλον όχι,η καλύτερή μου φίλη έτσι κι αλλιώς δούλευε στη Βενετία εκείνη τη χρονιά,άρα,εκτός από ένα ζευγάρι παπούτσια που είχα αφήσει στην Αθήνα,τίποτα.
Γιατί είχα επιτέλους μια γκαρνταρόμπα όπως ακριβώς την ονειρευόμουν απ'τα δώδεκα,μεταχειρισμένα φορέματα και δικτυωτές κάλτσες και ελαφριά μάλλινα παντελόνια στυλ Κάθριν Χέπμπορν.
Για να θυμάμαι την Ελλάδα στο δωμάτιο έιχα μια ωραία φωτό της Μερκούρη,γενικά η Μερκούρη σαν ηθοποιός και όπως τραγούδησε μου άρεσε πολύ,όλα τα άλλα με αφήνουν παγερά αδιάφορη,και δυο διαφημίσεις αντιηλιακών από την αγγλική Vogue που θύμιζαν ελληνικό καλοκαίρι,μια όμορφη κοπέλα πάνω σε μια βάρκα ξυπόλητη,στην άλλη το μοντέλο φορούσε ένα ωραίο λευκό φόρεμα,ήταν σχεδόν άβαφη και το δέρμα της είχε το δέρμα του σταρένιου ψωμιού.Και η φωτό του Χατζιδάκη,αλλά και εδώ είναι η φωτο του Χατζιδάκη,στην Ελλάδα.
Και στη Γερμανία ανακάλυψα πως δεν μου πάνε τα λουλουδάτα αρώματα που φορούσα μέχρι πρότινος,όχι,τα ανατολίτικα ήταν για μένα,αυτά που έχουν μέσα νότες από ξύλο και μπαχάρια.Και πως δεν μου αρέσει ο Μπρετ Ήστον Έλλις όσο και αν προσπαθούσα να βρω culture references,απλά όταν τον διάβαζα ήταν σα να μπαινα μέσα σε ένα μεγάλο ψυγείο και κάποιος έκλεινε την πόρτα.
Πως ο καφές που προτιμούσα ήταν ο εσπρέσσο,με λίγη πικρή σοκολάτα από δίπλα,Και άλλα μικρά και ασήμαντα που σε καθορίζουν ως άνθρωπο.Πως μου αρέσει να φοράω εσάρπες ας πούμε και το κασμίρι είναι το ωραιότερο ύφασμα πάνω στη γη αυτή που όλοι την πατούμε και όλοι μέσα βρε θα μπούμε.
Με τον Α δεν κάναμε τίποτα το ιδιαίτερα διασκεδαστικό για άλλους,μουσική ακούγαμε,του έκανα αναλύσεις πάνω σε στίχους δικές μου,ας πούμε το "Watching Alice"απ το Tender Prey μιλαει για μια ντομινατρίξ που ντύνεται,το Νιου Τζέρσευ ως πόλη του Σπρινγκστην και οι κάτοικοί του,και άλλα λίγο αφελή,αλλά άν είσαι στα 20 αυτά κάνεις.
Και τέλειωσε τον Αύγουστο,όπως άρχισε,τραίνο και Φρανκφούρτη και Αθήνα.
Ξαναπήγα μετά από δυο χρόνια και ήδη είχε αλλάξει,δεν υπήρχε πια το βιβλιοπωλείο "Πόττερ"που ψώνιζα,έγινε μαγαζί για βιβλία δεύτερο χέρι,και το διπλανό Καφέ Άρτε έγινε κάτι άλλο,πάει ο τύπος που κοκκίνιζε κάθε φορά που ερχόταν να μου πάρει παραγγελία για έναν εσπρέσσο ακόμα.Και άλλα,και άλλα.
Τι απέγιναν όλοι αυτοί;Ο θεόμουρλος φοιτητής φιλοσοφίας διδάσκει τώρα αγγλικά κάπου στο Περού,αλλά αύριο μπορεί να ναι και Κολομβία,ή και εδώ που είμαι τώρα εγώ.Ποτέ δεν ξέρεις με αυτόν.Η Ιρίνα έιχε δυσάρεστη ιστορία,δεν θέλω να τη γράψω γιατί η ψυχή μου πονάει,η Αντονέλλα παντρεμένη και ευτυχισμένη(μια κοπέλα Ναπολιτάνα που τα βράδια πήγαινα στο δωμάτιό της και καθόμασταν στο πρώτο εξάμηνο-μετά γύρισε Ιταλία)για τους άλλους δεν με ενδιαφέρει.Απλά.
Και Ο Α;Είναι καλά.Σε άλλο ποστ...