Μου είναι δύσκολο να είμαι η σιωπή μου.
Συννεφιάζει μα λείπουν τα χρώματα του φθινοπώρου, τα κόκκινα φύλλα που καίγονται στα πεζοδρόμια σαν λαμπαδιασμένες εφημερίδες
τα τραγούδια του Τσιτσάνη το απόγευμα
τα καθαρά, φρεσκοξυσμένα μου μολύβια.
Σήμερα δεν θα γίνουν κηδείες δεν θα γίνουν μνημόσυνα
θα παντρέψουμε τη θλίψη με το φόβο και θα βάλουμε αγγελία στην εφημερίδα
θα είμαστε όλοι καλεσμένοι με τα καλά μας φορέματα
θα κρατιόμαστε αγκαζέ και θα περπατάμε σαν σε νεκρώσιμη ακολουθία
στη δεξίωση θα ευχηθούμε να ξεχάσουμε
και όλοι θα λέμε ψέματα
ο γαμπρός και η νύφη θα χορέψουν βαλς
μα κανένας άλλος δεν θα ακολουθήσει
και το βράδυ δεν θα γυρίσουμε στα σπίτια μας
ουτε ένας.
No comments:
Post a Comment