Όταν σε συναντώ
σε δωμάτια φτηνών
ξενοδοχείων
είναι οι βραδιές
ξάστερες
και οι χιλιοφορεμένες κουβέρτες
που πάντα μ' ενοχλούν
μια ασπίδα για το χιόνι.

Το μόνο που μου έχει μείνει
ένα ζευγάρι μαύρες μπότες
δυο τρία κουρέλια της στιγμής,μια σονάτα περιπτέρου

Σε βλέπω στον καθρέφτη,βγάζοντας τα ρούχα σου γίνεσαι Φιλοκτήτης
Ιησούς και μαύρη κάργια
Ακόμα κι αν παίζεις με λευκά σεντόνια

Σε τρίβω από πάνω μου
κάθε πρωι με καυτό νερό σύρμα και ποτάσσα
ενώ εσύ κοιμάσαι
με λίγο σάλιο στην άκρη των άκρη των χειλιών
Θέλω να σου φτιάξω καφέ και να μην τον πιεις
να τον ρίξεις στο πάτωμα βρίζοντας με
να μου σκίσεις τη βελούδινη φούστα που με κόπο αγόρασα
και να με προσκυνήσεις λέγοντας μου

"Και πάλι θα έκανα τα ίδια
και ας μην έφταιγες εσύ
και πάλι,σου αξίζει να μην έχεις ν' ακουμπήσεις
πουθενά
παρά στον ώμο μου,στρεβλό,βλογιοκομμένο και λειψό".