Πλαζ Βούλας.Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις;Βόλτα κατά μήκος της παραλίας,μεσημέρι.5 θαρραλέοι ή θαραλλέες κολυμπούσαν,άλλοι έπαιζαν διάφορα παιχνίδια.Αλλά ουσιαστικά,απεραντοσύνη,τουλάχιστον όσο επιτρέπει η συγκεκριμένη πλαζ.
Μάζεψα δυο χούφτες κοχύλια.Τραγουδούσα δυνατά 'Αmado mio".To εννοούσα.Το εννοούσα το ρημάδι.Πίσσα στα παπούτσια μου.Καλά να πάθεις Τσερυ,λευκά παπούτσια χορού στην παραλία;
Με χτύπησε ο αλατισμένος αέρας,ήθελα να με ρουφήξουν τα κύματα.Όχι,όχι πνιγμός.Ούτε θάνατος.Κάτι πιο βαθύ,σαν ένωση με το υγρό στοιχείο,ή στοιχειό.
Πρησμένη κοιλιά και πρησμένο στήθος.Πριν την έμμηνο ρύση,επιστημονικά.Κατακράτηση υγρών.Καταβρόχθιση τσηζκεικ κεράσι και βατόμουρο από το κουτί.
Αχ βρε παλιομισοφόρια...