Μια από αυτές τις μέρες μετακομίζω.Και ο προορισμός μου;Ένα πρωινάδικο.Οποιοδήποτε,δεν έχω προτιμήσεις.Θα έχει φρέσκο καφέ,διάφορα κεικ και πολλά κουλουράκια.Άσε τις συνταγές.Θα ικανοποιήσω έναν πόθο που χρόνια τον είχα ανεκπλήρωτο.Θα είμαι κάθε πρωι κουκλα,μάλιστα.Ούτε πρησμένα μάτια,ούτε τίποτα.Θα είναι stand by η κάθε κουλή στυλίστας και μακιγιέρ να μου βάζει τα καλύτερα κονσίλερ και κραγιον,ολη την καινουρια κολεξιον της Miuccia Prada και του Μissoni,μάλιστα.Τα μαλλια μου δε θα κάνουν το δικό τους και βέβαια,θα έχω άψογα νύχια,βαμμένα στην εντέλεια,όχι όπως τώρα που από τις δουλειές του σπιτιού σπάνε και φαγώνονται καθημερινά από το άγχος.Χέρια που ποτέ δεν έπιασαν χλωρίνη και βετέξ,απαπα.
Από το πρωι χαρές και πανηγύρια,χοροί,γέλια,παιχνίδια.Αυτή είναι ζωή!Αυτή είναι η καθημερινότητα!
Αν χαθώ λοιπόν,μη με ψάξετε.Ξέρετε που θα είμαι.Εκτός και αν μου κάνουν γαλλικό μανικιούρ.Γιατί όλα κι όλα,το γαλλικό μανικιούρ είναι κιτς.
1 comment:
εγώ τα τρώω τα νύχια μου και δεν γουστάρω τις πρωινιάρες...μου την σπαν τ νύχια τους και η φλυαρία τους..και απορώ που ασχολείσαι με αυτές τις τόσο βαρετές υπάρξεις..μου αρέσουν οι καταθληπτικές της αθήνας γιατί μόνο μ αυτές τις φάτσες απικοινωνω και λυτρώνομαι μόνο αυτά τα βλέμματα τα θεωρώ φυσιολογικά..αλήθεια σου λέω ...όταν περνώ τον κόσμο..στην αθήνα..μόνο η λάμψη της χαράς της εφηβείας με τρελλαίνει κα θέλω να την προστατέψω
Post a Comment