Monday, September 11, 2006

Φυσάει-άγρια.Οι γριες έχουν την τηλεόραση στο τέρμα για να ακούσουν το δελτίο καιρού-λες και από 8 μποφώρ θα πέσει στα 2 ξαφνικά.5-6 τηλεοράσεις να παίζουν συγχρονισμένα το ίδιο δελτίο και ο ήχος να τρυπάει τα τζάμια και τους τοίχους..
Η κα Α.με το μακιγιάζ Καμπούκι και το ροζ κραγιόν έφυγε από την παρέα των άλλων συγχυσμένη γιατί είπαν μια κακή κουβέντα για τον Ανδρέα Παπανδρέου.Μου σερβίρουν σοκολατένια ελίτσα και παξιμαδάκι,το κονιάκ λείπει για την πρόβα τζενεράλε.
Τελείωσα τη δουλειά της ημέρας και ανέβηκα πάνω-διαβάζω το Vogue Σεπτεμβρίου που ξέμεινε στο πρακτορείο του λιμανιού,το αμερικάνικο.Πονάνε τα χέρια μου γιατί έχει το μέγεθος της Βίβλου.Υπέρογκα ποσά για ρούχα μιας σεζόν-είναι όμορφα επειδή είναι απρόσιτα.
Τουίντ παντελόνια όπως τα φορούσε η Κάθριν Χέπμπορν,κολάν κάτω από μίνι φούστες,κόκκινα καρώ.Η Σανέλ έβγαλε την τάση του μακιγιάζ της σεζόν-μαύρο βερνίκι νυχιών,το οποίο φορούσα στο λύκειο,τα Σαββατοκύριακα-δεν επιτρεπόταν το μακιγιάζ στο σχολείο(από τη μαμά μου,όχι τους κανονισμούς).
Βλέπω μια κοπέλα σε ένα εντιτόριαλ που μου μοιάζει-κάπως.Όχι στην εμφάνιση,στο ύφος,αδύνατη,και με χοντρά πουλόβερ,και καρώ μάλλινες μακριές φούστες(άραγε μου κάνει ακόμα εκείνη η χακί καρώ;είχε και γκρι πάνω..),χοντρά μάλλινα καλσόν,μπερές..αλλά κυρίως μια θλίψη στα μάτια.Πέρυσι καθάρισα την αποθήκη και πέταξα όλα τα παλιά μου σχολικά βιβλία-από τις σημειώσεις μέσα κατάλαβα πόσο δυστυχισμένη ήμουν τότε.
Μάλλον όλοι οι έφηβοι είναι,έτσι ή αλλιώς.Αλλά απ'την άλλη,είναι μόνο ορμόνες με πόδια.
Τα χειμωνιάτικα ρούχα και ο χειμώνας φαίνονται όμορφα μόνο στα εντιτόριαλ μόδας-όχι όταν περιμένεις στη στάση βρεγμένη μέχρι το κόκκαλο με παγωμένα πόδια,όχι όταν φοράς μέσα στο σπίτι στρώσεις και στρώσεις από ρούχα,όχι όταν βγαίνεις τρέμοντας από το μπάνιο,όχι όταν ξυπνάς ξημερώματα για να πας στη δουλειά.
Κάνει πιο πολύ κρύο απόψε.Οι ψαράδες δε θα βγουν-δεν αστειεύεται.
Ο καιρός θα ξαναφτιάξει,είναι νωρίς ακόμα.Μπορούμε να κάνουμε μερικά μπάνια ακόμα-πριν κλειστούμε στα κουκούλια μας.Αν και προτιμώ να νυχτώνει νωρίς.Και να φοράω χαριτωμένα καπελάκια από το Accessorize,και προτιμώ τις ζεστές σοκολάτες από τα μοχίτο,και τις εσάρπες από τις χρωματιστές χάντρες...

2 comments:

zero said...

Λοιπον...
σε διαβαζω αρκετο καιρο τωρα.
Μου αρεσει πως γραφεις.
Γραφεις πολυ ρεαλιστικα και τα ποστ σου, παντα αφηνουν μια εντυπωση ...πως ειναι πολυ ψαγμενα.
Δεν ξερω αν αυτο ειναι τυχαιο 'η το κανεις εθελημενα.
Επισης πολλες λεξεις τις χρησιμοποιεις καπως σκληρα και αυτο παντα το κανεις να ταιριαζει με το συνολικο γραπτο σου.
Σιγουρα ταιριαζει με την εποχη μας.
Με αυτον τον τροπο τα ποστ σου, βγαινουν παντα ρεαλιστικα.
Ο ρεαλισμος ειναι πολυ δυνατο οπλο σε οποιον τον χειριζεται σωστα.
Εσυ το κανεις σωστα.
Το μονο που εχω να πω ειναι ...οτι μερικες φορες μου δινεις την εντυπωση οτι φρεναρεις λιγο, ...οτι ποτε δεν γραφεις αυτο το κατι παραπανω που θα απογειωνε το ποστ σου.
Ειμαι σιγουρος οτι υπαρχει τεχνοτροπια στο γραψιμο σου.
Την βλεπω και την νιωθω.

ΥΓ: γραφεις παρα πολυ καλα.
ΥΓa: πολυ καλο ποστ.

ζερο.

Unknown said...

ζέρο-σε ευχαριστώ.Είναι τυχαίο,εκτός και αν κανείς θεωρήσει την τεχνική " γράφω για τη ζωή μου την καθημερινή όπως είναι πατώντας πλήκτρα για αυτά που αγαπάω και αυτά που με εκνευρίζουν-".Μπορεί,αν κρύβω κάτι,να το κάνω γιατί θέλω να κρατήσω και κάτι για τον εαυτό μου.και αν είναι καλά τα ποστ,είναι μάλλον επειδή το διασκεδάζω!