Friday, February 29, 2008

skin


βλέπω τον εαυτό μου να
καθρεφτίζεται στο δέρμα σου
και με τρομάζει αυτό που αντικρύζω

Monday, February 25, 2008

ηλιόλουστες μέρες


είναι ωραία καμιά φορά στα εμπορικά κέντρα
εσπρέσσο στο ψηλό σκαμπώ παιδιά γυρνάνε κρατώντας τεράστια γλυφιτζούρια
αγοράζω μικροπράγματα,σαπούνια,νήμα κ επιδέσμους
καραμέλες για το βήχα
ζεσταίνομαι πάμε στη σκια
είναι ωραία να κάνεις γενική στη ντουλάπα
διπλώνω και ξεδιπλώνω μάλλινες ζακέτες
ήταν ωραία το Σάββατο να βλέπω το Γιάννη Ξανθούλη
να λέει πως θα θελε επιλεκτική μνήμη
για λαγνεία και για κήπους,το μονωτικό πράσινο
σκέφτομαι μεθοριακούς σταθμούς και πολύχρωμες ομπρέλες
γουργουρίζει το πλυντήριο η μάνα μου κοιμάται με την εφημερίδα στο δεξί της χέρι
σβήνω το τσιγάρο
πόσο λυπάμαι τα χρόνια που φύγαν χαμένα
που δεν είδα ζωντανά τη Βέμπο
πάνω σε ένα καράβι
σε μια θεατρική σκηνή κι εγώ με ένα παλτό τριμμένο
να χώνω τα χέρια μου στις τσέπες σου για να ζεσταθώ

Sunday, February 24, 2008

κυριακές χαμένες


δεν θέλω ρεαλισμό θέλω μαγεία έλεγε η Μπλανς Ντιμπουά
και η θερμοκρασία παίζει κουτσό πάνω στο σώμα μου
με αποσυντονίζουν οι φωνές
είναι ωραία της Κυριακής τα πρωινά έτσι σιωπηλά
ανοίγω τα πατζούρια μου ζεσταίνει ο ήλιος τις βλεφαρίδες
μυρίζουν τα χέρια σαπούνι από το πρωινό μπάνιο
άνθρωποι χουζουρεύουν στο κρεβάτι
τόνοι από εφημερίδες
ωραίες που είναι οι Κυριακές μετά την εκκλησία
τι δαιμονικό που ήταν εκείνο το κορίτσι στην Εξιλέωση
δε θέλω ρεαλισμό,θέλω μαγεία

Friday, February 22, 2008

ταξίδι


που πάνε άραγε τα μωρά που δεν έμειναν εννέα μήνες μέσα στη μήτρα της μητέρας τους και αποφάσισαν να πάνε κάπου αλλού;υπάρχει ένα μέρος που περιμένουν μέχρι να έρθει η κατάλληλη ώρα για να τα δεχτεί ο κόσμος;
μέσα στα αποστειρωμένα χειρουργεία χύνουν κρυφά δάκρυα μερικές μανάδες,άδεια πια η κοιλιά τους,με μια δυσκολία στο βάδισμα και σύντροφοι αμίλητοι και μπερδεμένοι
σε άλλα δωμάτια πάνε λουλούδια και γλυκά και δώρα
αγόρασαν μερικά μωρουδιακά τώρα θα μείνουν στο συρτάρι,να περιμένουν σαν σε ραντεβού
δεν ξέρω αν ήταν αγόρι ή κορίτσι τελικά
θέλω να βάλω αυτό το κόκκινο φόρεμα και να ξεφύγω από αυτά όλα
μα δεν είναι και τόσο εύκολο

Thursday, February 21, 2008

στα παλιά μεταλλεία



βούλιαζα σιγά σιγά στα βράχια και διάβαζα ένα σημείωμα

δικό σου με κωδικούς αριθμούς

δεν ξέρω αν με έσωσαν

το μέρος που μεγάλωσα είχε αλλάξει και οι άνθρωποι δεν είχαν που να περπατήσουν

η θάλασσα όμως ήταν ίδια καθάρια και κρυστάλλινη

σαν το σώμα σου το αγγελικό

τα πόδια μου βούλιαζαν στο πέλαγο μια πέτρα πλήγωνε την πλάτη

το αιμα έσμιγε με τους αχινούς τα φύκια τις πεταλίδες

κι εσύ μακρινός ξεχασμένος σε σειρήνες με ακουγες να κλαιω και δεν κινούσες.

Saturday, February 16, 2008

canned peaches


πόσο μου έλειψαν τα ροδάκινα
παγωτό πες μελπά με σαντυγί
δαντέλες σκισμένες στον ποδόγυρο
σου άναψα ένα κερί στη Νίσυρο
στη Σύμη στην Ιθάκη
σε παρακάλεσα να υπάρξεις
χάραξα το όνομά μου στο χιόνι έλιωσε
φόρεσα το μάλλινό σου πουκάμισο
βγήκε ο Τειρεσίας στον ώμο είπε δεν υπάρχω
με μια κλωστή τον έπνιξα
ξαναγεννήθηκα ο ομφαλός της γης εύφορος
έσπειρα θέρισα
πνιγμένος στο χιόνι ο κάτω κόσμος
και η Περσεφόνη χαμένη
κοιμήθηκα στον ώμο σου το στρεβλωμένο
σε αναζήτησα στις ρίζες του δέντρου
με έπνιξαν οι καλικάντζαροι

Friday, February 15, 2008

Οι μέρες και οι νύχτες

η σκόνη μου θυμίζει πια ποια είμαι
παιχνίδια και φωτογραφίες
ποιήματα και κιτρινισμένα φεγγάρια

τι να σου προσφέρω για να με αγαπάς

βιβλία με σκληρά εξώφυλλα ταξίδια στη Βιέννη
σταχτοδοχεία γεμάτα γόπες
μπουκάλια γεμάτα πράσινα υγρά και αφιόνι

τι να σου προσφέρω για να με αγαπάς
χαράζω το τζάμι
όπιο στρυχνίνη

δέκα χιλιάδες κοράκια στο κυπαρίσσι
σκεπάσου θα κρυώσεις
δυο χέρια ματωμένα στην πόρτα
τα δοχεία της σπονδής

Thursday, February 14, 2008

long way from home


ο ήλιος μετά από μέρες
βάφτηκε κίτρινος
περιμένει ένα παιδικό τραγούδι
η αναπνοή του έρωτα σαν μαλλί της γριας
ροζ και γαλάζιο σε υπαίθρια πανηγύρια
aquamarine eyes
dry champagne
velvet ink
οι λύκοι μέσα στο χιόνι πεθαίνουν
κουφάρια σπαρμένα πάνω σε κορμούς
οδοντοστοιχίες οπλές μητρικό γάλα
έτρωγαν απ'τα χέρια μου υπάκουοι στη βουλή μου
προχτές μια αυτοκτονία στο Σηκουάνα
πιάστηκα στα κάγκελα έβαλα τα πόδια στο κιγκλίδωμα
δε μου έγραψες ακόμα.

Sunday, February 10, 2008

C


Από τα δάχτυλα των ποδιών μέχρι τις ρίζες των μαλλιών μέσα στο κρύο ανατριχιάζω
σε ευχαριστώ

Saturday, February 09, 2008

the wind it bit bitter


Κάνει κρύο και ακόμα νιώθω πως λιώνω από τη ζέστη.Αγκαλιάζω το μαξιλάρι μου,τα πόδια μουδιασμένα,ο αέρας φυσάει ρίχνει τις γλάστρες,χαμομήλι στο φλυτζάνι.
Παιδί αγαπούσα τα Σάββατα τώρα δεν ξέρω τι να τα κάνω,γεμίζω τη μπανιέρα και σκέφτομαι,ακούω τον αέρα να χτυπάει το τζάμι.
Ο αέρας μου δαγκώνει το μπράτσο και δεν το αφήνει σαν πιράνχας,τα μάτια μου κλείνουν και δε μπορώ να σηκωθώ απ'το κρεβάτι.
Μου έλειψες.Αλλά πιο πολύ,μου έλειψα εγώ.

Wednesday, February 06, 2008

the mean reds


με κυκλώνουν ηλιακτίδες και κόκκινες σταγόνες.
το κρεβάτι μου ακόμη άδειο και ο ύπνος διακεκομμένος τις μικρές ώρες,ξεσκονίζω και βάζω σε τάξη χαρτιά και μπουκάλια,δεξιά το faber nr2,αριστερά οι κόλλες Α4,η ατζέντα μπροστά,τάξη στο ντουλάπι με τα φάρμακα,advil,ponstan,betadine,hansaplast,baby aspirin,vicks,nyquil,φυσικός ορός,lysopaine,ronal,mucosolvan,visine.
Το κατακάθι του καφέ στις γλάστρες,σελιδοδείκτες από δω και εκεί και συνδετήρες,τόση,τόση σκόνη,το αίμα τρέχει στα πόδια μου,τρώω με μεγάλες μπουκιές τσιζκεικ βατόμουρο,τα μάτια μου θολώνουν.
Κρατιέμαι γερά από αναμνήσεις,είναι μακριά το tiffany's,i have the mean reds i have the mean reds and not even the wardrobe to prove it,η ηρεμία μακρινό όνειρο,το στομάχι κόμπος,είμαι τόσο κουρασμένη,τα πόδια μου κουρασμένα,μοιάζουν σα να λένε,μέχρι εδώ,μέχρι εδώ για σήμερα.

Tuesday, February 05, 2008

Ladybird ladybird


Νιώθω ξανά τις γεύσεις,το γάλα,το κέικ με καρύδια.'Οταν ήμουν παιδί νόμιζα πως τα καρύδια ήταν μαγικά και δεν έπρεπε να τα σπάμε,η ψιχα τους απόκοσμη,κιτρινόλευκη,εύθραυστη,να πλάθεται,να λεκιάζει,να τιμωρεί.
Ήταν ωραία την Κυριακή το πρωί.Έπαιζα μέσα σε βαμβακερές φούστες με χοντρό ύφασμα,άλλαζα πουκάμισα με στρογγυλούς γιακάδες,με χαιρετούσαν πίσω απ'το τζάμι.Τα υφάσματα είναι ένας κόσμος.Τυλίγομαι και ξεχνάω.Σκέφτομαι ροδοζάχαρη και ζουμερά ροδάκινα.το βράδυ ζεστό γάλα και μπισκότα.
Ονειρεύομαι καταρράκτες.Βουτάω μέσα τους,επιπλεω στη λίμνη και ξαναγεννιέμαι.