Thursday, December 07, 2006

Δεκέμβρης

Δεν μου αρέσουν πια τα καταστήματα.Κοιτάζω κατευθείαν την πόρτα.Έξοδος Κινδύνου.
Το στομάχι μου με ενοχλεί όλο και πιο συχνά.Τάσεις για εμετό.Τα βλέπω όλα κόκκινα.
Και ζεσταίνομαι.Ζεσταίνομαι πολύ.Δε ζηλεύω.Μόνο τη δροσιά ζηλεύω.
Δεν πεινάω πια.Τρώω από ανάγκη για επιβίωση.Θέλω να βάλω τάξη και δεν μπορώ.
Τάξη στις σκέψεις,πρόγραμμα.Πάντα έτσι δε γινόταν,ακόμα και τελευταία στιγμή;
Ζητάω σιωπή και γράφω,γράφω ασταμάτητα.Θα ήθελα να φωνάξω"θέλω να μείνω μόνη" στο κενό.
Δεν επαναπαύομαι,δεν ηρεμώ.Τραντάζομαι στον ύπνο μου.Θέλω να δω τα ξημερώματα και δεν έρχονται.
Σίσυφος.Τάνταλος.
Δεν μπορώ να ξεκουραστώ.Αν το κάνω,θα ναι για πάντα.

6 comments:

sorry_girl said...

Ξεκούραση;
Μόνο σε δανεικές αγκαλιές.
Κι αυτό για λίγο.
Μη μου στεναχωριέσαι ε;

Unknown said...

ξκουράζεσαι όμως στις δανεικές αγκαλιές ή κουράζεσαι περισσότερο;

sorry_girl said...

Για λίγο βρε κοριτσάκι. Ίσα να αποκτήσεις την ψευδαίσθηση. Αφού το ξέρεις από πριν δε σε στεναχωρεί.Ε;

mc said...

Η ψευδαίσθηση είναι που σε στεναχωρεί περισσότερο.Ο συμβιβασμός είναι τραγικός.

sorry_girl said...

Αmpot η ζωή μας μια αλυσίδα απο συμβιβασμούς είναι.Άλλους μικρούς κι άλλους μεγάλους.Και όχι δεν σε στεναχωρεί περισσότερο αν έχεις αποφασίσει απο πριν την διάρκειά της. Θέλω να πω πως όταν είσαι κυνικός αυτές τις θεωρίες τις έχεις by default.
Η δανεική αγκαλιά εξυπηρετεί μια ανάγκη. Αυτό που σε στεναχωρεί είναι όταν μπλέκεις τις ανάγκες σου και εκεί που θες μονιμότητα διαλέγεις το δάνειο.
Τώρα βέβαια αν με ποτίσεις κανα Τζακ θα σου πω άλλα!:PPP

Epsilon said...

Οι δανεικές αγκαλιές είναι ακριβώς αυτό που λέει η χρουχρου.
Σε ξεκουράζουν, σε αποκοιμίζουν γλυκά για λίγο. Πάρε δυνάμεις από σένα κοριτσάκι!
Όσο για τους συμβιβασμούς, είναι απαραίτητοι αλλιώς δεν θα υπήρχε κοινωνία, θα τρέχαμε σαν τα αγρίμια στα όρη, στ'αγρια βουνά. Μόνο που πρέπει να τους κάνεις κι αυτούς όπως κάθε τι άλλο, με μέτρο και με γνώμονα τις ανάγκες σου. φιλιά πολλά!