Tuesday, December 12, 2006

Ίδια και απαρράλαχτα,στο ίδιο δωμάτιο με τα ίδια έπιπλα για χρόνια.Πόσα πέρασαν ούτε κι εγώ θυμάμαι.Και η πίκρα ξανάρχεται.Όλοι προχωρούν και εσύ μένεις στάσιμη,εσύ μόνο,σε κινούμενη άμμο.Τίποτα,έτσι απλά,θα μεγαλώνεις,θα γερνάς,και θα μείνεις σαν κούκλα άθικτη μέσα στο κουτί της που δεν παίχτηκε ποτέ.
Και για όλους μοιάζουν όλα τόσο απλά.Κι εσύ στάσιμη με τα κόκκινα μολύβια και τα τσιγάρα.
Μώλωπες που δεν φεύγουν στην ψυχή,σιγανά ουρλιαχτά,ένα σώμα που δεν ησυχάζει, με χάπια με αλκοόλ με τσιγάρα.
Και πες μας,από τι θες να ξεφύγεις επιτέλους;
Άρχισε και το γνωστό το κρύο.Χρόνια τώρα και το στήθος ακάλυπτο.Όύτε καν μπαίνεις στον κόπο να το καλύψεις με τα χέρια.Ούτε καν ντρέπεσαι.Ούτε καν σε νοιάζει.
Και τριγύρω η νύχτα πέφτει για να ξαναφύγει.Και ήρθε ή ώρα.
Κυρίες και κύριοι,αρχίζει ο μεγάλος τρόμος.

6 comments:

Erwtas Stomaxhs said...

Υπέροχο! Εσωτερικό και σκοτεινό, όπως ακριβώς μου αρέσει!

Unknown said...

αχ Στομάχη που να ξερες..

Epsilon said...

Πολύ ωραίο μικρή μου νεράιδα! Καλώς να έρθει ο μεγάλος τρόμος, θα τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου ;-)

sorry_girl said...

"Περάστε, τα ναρκωτικά δεξιά τα ποτά αριστερά"
από το "Party" του Πήτερ Σέλλερς

homelessMontresor said...

Χρόνια πολλά για εχθές!
Είναι λίγο άσχετο το σχόλιο μου, το γνωρίζω! :-)

Unknown said...

epsilon,χε χε...
Μόντρεσόρ,σε ευχαριστώ πολύ ρε!