Thursday, December 14, 2006

Κι αν έρθεις;

Κάποια μέρα θα έρθεις ξαφνικά όπως έφυγες χωρίς κουβέντα.Μπορεί να πάμε σε ένα ξενοδοχείο,μπορεί να έρθεις να με βρεις στο σπίτι,στο δρόμο,στο θέατρο,στη δουλειά.Δε θα μιλήσεις και δε θα μιλήσω,θα πιούμε καφέ ακούγοντας Πιαφ και Πιατσόλα και δε θα αντέχω να σε κοιτάζω.
Θα κάνουμε έρωτα,θα μπεις μέσα μου,μια δυο τρεις,όρθια με τα χέρια στον τοίχο,θα με δαγκώνεις,θα με τσιμπάς και θα τραβάς τα μαλλιά μου,δε θα νιώθω τίποτα πια,η αδιαφορία μου θα σε ερεθίζει περισσότερο και θα γαμάς με περισσότερη μανία,θα δαγκώσω τα χείλια μου δε θα φωνάξω δε θα σου κάνω το χατίρι.Θα μου σφίγγεις το στήθος και θα βαριανασαίνεις μέσα στο αυτί μου,αλλά ούτε θα με αγγίζεις ούτε θα με φιλάς για να με τιμωρήσεις,θα βλέπω το σώμα σου και εσένα δε θα σε βλέπω,ούτε θα σε ακούω,θα κρυώνω και θα σου αρέσει.Πάντα έτσι σου άρεσε.
Θα τελειώσεις με σπασμούς,ένα δύο,θα γυρίσεις την πλάτη και θα πας στο μπάνιο να πλυθείς,θα ανάψω τσιγάρο και θα κατεβάσω τη φούστα μου,γιατί με κάνεις να νιώθω τόσο φτηνή,θα βάλω το παλτό μου,θα γυρίσω την πλάτη και θα φύγω,θα μπω στον ηλεκτρικό και θα νιώθω πως όλοι ξέρουν,και πάλι δε θα με νοιάζει.

5 comments:

Mari-R1 said...

καταρχήν χρόνια πολλά για χθες..και κατά δεύτερον πολύ παραστατική η περιγραφή, αλλά όλες χρειαζόμαστε κάποιον με τον οποίο θα νιώθουμε ακριβές κι όχι φτηνές..
Φιλιά

Epsilon said...

Χμμ τότε όταν θα έρθει εκείνη η ώρα, μην κάνεις έρωτα μαζί του. Μείνε στην Πιαφ και τον Πιατσόλα. Και πιείτε ένα καφέ ακόμα!

Unknown said...

Μαριρένα ευχαριστώ,και θα τον βρούμε.Σίγουρα σου λέω.
Epsilon,ούτε έναν καφέ της παρηγοριάς όμως!

sorry_girl said...

Όταν θα έρθει εκείνη η μέρα να κρατάς στη μπότα σου ένα καλοακονισμένο μαχαίρι.
Εγώ πάντως αυτό θα κάνω.

Unknown said...

ήδη το έκανα!