anchorage

and in time
δεν ξέρω αν βρήκες καταφύγιο σε εκείνο το μέρος που έλεγαν Ανκορατζ
μπορεί και να ταν κοντά στη θάλασσα
γεμάτο από θαλάσσιες ανεμώνες
σε δέκα πυθμένες δίπλα σε αραχνιασμένες μάγισσες
ήρθαν και έφυγαν σαν ταμπάκο στα δόντια των προφητών
οι μοίρες
κοιμόμουν ξυπνούσα και ήταν τα ίδια όλα
χρώματα ψυχές καρποί
η σάπια ψυχή της Περσεφόνης
κοιμάται σε σιδερένια κρεβάτια
λυγίζει τα γυάλινά της δάχτυλα
καλεί τις μέλισσες να έρθουν πιο κοντά
να φτιάξουν αλησμόνητες κερήθρες
δεν ξέρω πια αν μου μοιάζω .
Κοιμόμουν ξυπνούσα
ο ίδιος θόλος στην οροφή
το γάλα στις χούφτες σου
αυτά τα φθαρμένα κρίνα στα μαλλιά σου.