nordic lights

η καρδια μου στα χερια σου

περνάει ο Αύγουστος σαν μέλισσα

στην παλάμη μου

η βισκόζη πάνω στο δέρμα μου

δροσίζει τους περαστικούς σε κεντρικους δρόμους

πνίγω με τη ζώνη μου τους περίεργους στους φάρους

κι αν σε παρέσυρα μη δίνεις σημασία.

πόσα χρόνια πόσοι δρόμοι

ένα τέλος στην Αλάσκα

ανήμερα Χριστούγεννα που έδινα τη ζωή μου σε ένα θνησιγενές μωρό

μέσα στο κρύο στα ματωμένα σεντόνια

κι όμως ξερω μόνο εσένα αγάπησα

άβολο μέσα στα κοστούμια σου

τα γκρίζα σου μαλλιά

τα λεπτά σου δάχτυλα τα διάφανα

το παγωτό με το σιρόπι κεράσι στους πάγκους

η βανίλια στο στόμα μου μέσα στη βροχή

κι αν με λες Ανναμπελ, δεν πειράζει,γλυκέ μου Χούμπερτ.

(επέτειος από την έκδοση της Λολίτας, του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ)