Την είδα σήμερα ξανά-τυχαία-και με μάγεψε.Πάλι.Με τα χρόνια περασμένα,άρρωστη,με άσχημο μακιγιάζ,μια γυναίκα σε παρακμή από καταχρήσεις,αλκοολισμό,έρωτες,γάμους,απώλεια βάρους και μετά ξανά απ'την αρχή,ξανθιά(μα γιατί;γιατί;),μετά απο γάμους με φορτηγατζήδες,ηθοποιούς,πολιτικούς,με καρκίνο,με τα κοσμήματα που έγραψαν ιστορία και σκανδάλισαν όλη την υφήλιο.
Αλλά είχαν λάμψη τα μάτια της.Που δεν έλεγε να σβήσει.Και ας μην ήταν όμορφη πια.
Και ας είναι άρρωστη.
Η Μάρθα,η Γκλόρια,η Κλεοπάτρα,η Κάθριν,η Μάγκι.
Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ.
Γιατί μερικές γυναίκες είναι γεννημένες να τραβάνε την προσοχή-και χωρίς κοσμήματα.
Και ένιωσα,πως όταν τη βλέπουν οι νέες σταρ,αν μπορείς να τις πεις έτσι,όταν τη βλέπουν,ντρέπονται.
"I swear,if you existed,I'd divorce you" ΄
από το "Who's afraid of Virginia Woolf".