Wednesday, September 27, 2006

Αμοργός...

Έτσι σ'ένα πιθάρι βαθύ το σταφύλι ξεραίνεται
και στο καμπαναριό μιας συκιάς κιτρινίζει το μήλο
Έτσι με μια γραβάτα φανταχτερή
στην τέντα της κληματαριάς το καλοκαίρι ανασαίνει
Έτσι κοιμάται ολόγυμνη μέσα στις άσπρες κερασιές
μια τρυφερή μου αγάπη
Ένα κορίτσι αμάραντο σα μυγδαλιάς κλωνάρι
με το κεφάλι στον αγκώνα της γερτό
και την παλάμη πάνω στο φλουρί της
Πάνω στην πρωινή της θαλπωρή όταν σιγά σιγά σαν τον κλέφτη
από το παραθύρι της άνοιξης μπαίνει ο Αυγερινός να την ξυπνήσει...

5 comments:

marquee de mud said...

εσεις κυρια μου γραφετε πολυ καλα. αλλα τα ξαναπαμε αυτα.

Unknown said...

α,κύριε marqueε μου,δυστυχώς αυτό είναι του Νίκου Γκάτσου και όχι δικό μου αλλά μέσα στη βιασύνη μου ξέχασα να το γράψω!

marquee de mud said...

χαχαχα μεγαλε marquee χαχαχαα

παλι μου'φτιαξα τη μερα.

χαχαχαχα

Unknown said...

τι να πεις-παλιοζωή!

sorry_girl said...

Καλημέρα cherry!Όπως πάντα In the mood!